γλῶττα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡlɔ̂ːt.ta/ → /ˈɣlot.ta/ → /ˈɣlo.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡlɔ̂ːt.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡlot.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈɣlo.ta/

Noun

γλῶττα • (glôtta) f (genitive γλώττης); first declension

1. Attic form of γλῶσσα (glôssa)

Derived terms

• ἀθυρόγλωττος (athuróglōttos)
• γλωττίζω (glōttízō)
• γλωττικός (glōttikós)
• γλωττίς (glōttís)
• γλωττοδεψέω (glōttodepséō)
• γλωττοειδής (glōttoeidḗs)
• γλωττοποιέω (glōttopoiéō)
• γλωττοστροφέω (glōttostrophéō)
• θρασυγλωττία (thrasuglōttía)
• κατάγλωττος (katáglōttos)
• ψευδογλωττέω (pseudoglōttéō)

 

References

• γλῶττα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• γλῶττα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γλῶττα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2019)