γλῶττα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA: /ɡlɔ᷇ːt.ta/ → /ˈɣlot.ta/ → /ˈɣlo.ta/

• 5th BC Attic: IPA: /ɡlɔ᷇ːt.ta/
• 1st BC Egyptian: IPA: /ˈɡlot.ta/
• 4th AD Koine: IPA: /ˈɣlot.ta/
• 10th AD Byzantine: IPA: /ˈɣlot.ta/
• 15th AD Constantinopolitan: IPA: /ˈɣlo.ta/

Noun

γλῶττα • ‎(glôtta) f ‎(genitive γλώττης); first declension

1. Attic form of γλῶσσα ‎(glôssa)

Derived terms

Terms derived from γλῶττα

• ἀθυρόγλωττος ‎(athuróglōttos)
• γλωττίζω ‎(glōttízō)
• γλωττικός ‎(glōttikós)
• γλωττίς ‎(glōttís)

• γλωττοδεψέω ‎(glōttodepséō)
• γλωττοειδής ‎(glōttoeidḗs)
• γλωττοποιέω ‎(glōttopoiéō)
• γλωττοστροφέω ‎(glōttostrophéō)

• θρασυγλωττία ‎(thrasuglōttía)
• κατάγλωττος ‎(katáglōttos)
• ψευδογλωττέω ‎(pseudoglōttéō)

References

• γλῶττα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• «γλῶττα» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• «γλῶττα» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)