γλῶττα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡlɔ̂ːt.ta/ → /ˈɣlot.ta/ → /ˈɣlo.ta/

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /ɡlɔ̂ːt.ta/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /ˈɡlot.ta/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /ˈɣlot.ta/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈɣlo.ta/

Noun

γλῶττα • (glôtta) f (genitive γλώττης); first declension

1. Attic form of γλῶσσα (glôssa)

Derived terms

Terms derived from γλῶττα (glôtta)

• ἀθυρόγλωττος (athuróglōttos)
• γλωττίζω (glōttízō)
• γλωττικός (glōttikós)
• γλωττίς (glōttís)

• γλωττοδεψέω (glōttodepséō)
• γλωττοειδής (glōttoeidḗs)
• γλωττοποιέω (glōttopoiéō)
• γλωττοστροφέω (glōttostrophéō)

• θρασυγλωττία (thrasuglōttía)
• κατάγλωττος (katáglōttos)
• ψευδογλωττέω (pseudoglōttéō)

References

• γλῶττα in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• «γλῶττα» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• «γλῶττα» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2017)