δάκνω

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From Proto-Indo-European *denḱ- (“to bite”). Cognate with Sanskrit दशति (daśati, “to bite”), Old English ġetingan (“to press upon”), and Albanian darë.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dá.knɔː/ → /ˈða.kno/ → /ˈða.kno/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dá.knɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈda.kno/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈða.kno/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈða.kno/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈða.kno/

Verb

δάκνω • (dáknō)

1. to bite

Conjugation

   Present: δᾰ́κνω, δᾰ́κνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δᾰ́κνω	δᾰ́κνεις	δᾰ́κνει	δᾰ́κνετον	δᾰ́κνετον	δᾰ́κνομεν	δᾰ́κνετε	δᾰ́κνουσῐ(ν)
	subjunctive	δᾰ́κνω	δᾰ́κνῃς	δᾰ́κνῃ	δᾰ́κνητον	δᾰ́κνητον	δᾰ́κνωμεν	δᾰ́κνητε	δᾰ́κνωσῐ(ν)
	optative	δᾰ́κνοιμῐ	δᾰ́κνοις	δᾰ́κνοι	δᾰ́κνοιτον	δᾰκνοίτην	δᾰ́κνοιμεν	δᾰ́κνοιτε	δᾰ́κνοιεν
	imperative		δᾰ́κνε	δᾰκνέτω	δᾰ́κνετον	δᾰκνέτων		δᾰ́κνετε	δᾰκνόντων
middle/ passive	indicative	δᾰ́κνομαι	δᾰ́κνῃ, δᾰ́κνει	δᾰ́κνεται	δᾰ́κνεσθον	δᾰ́κνεσθον	δᾰκνόμεθᾰ	δᾰ́κνεσθε	δᾰ́κνονται
	subjunctive	δᾰ́κνωμαι	δᾰ́κνῃ	δᾰ́κνηται	δᾰ́κνησθον	δᾰ́κνησθον	δᾰκνώμεθᾰ	δᾰ́κνησθε	δᾰ́κνωνται
	optative	δᾰκνοίμην	δᾰ́κνοιο	δᾰ́κνοιτο	δᾰ́κνοισθον	δᾰκνοίσθην	δᾰκνοίμεθᾰ	δᾰ́κνοισθε	δᾰ́κνοιντο
	imperative		δᾰ́κνου	δᾰκνέσθω	δᾰ́κνεσθον	δᾰκνέσθων		δᾰ́κνεσθε	δᾰκνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δᾰ́κνειν				δᾰ́κνεσθαι
participle	m	δᾰ́κνων				δᾰκνόμενος
	f	δᾰ́κνουσᾰ				δᾰκνομένη
	n	δᾰ́κνον				δᾰκνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔδᾰκνον, ἐδᾰκνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδᾰκνον	ἔδᾰκνες	ἔδᾰκνε(ν)	ἐδᾰ́κνετον	ἐδᾰκνέτην	ἐδᾰ́κνομεν	ἐδᾰ́κνετε	ἔδᾰκνον
middle/ passive	indicative	ἐδᾰκνόμην	ἐδᾰ́κνου	ἐδᾰ́κνετο	ἐδᾰ́κνεσθον	ἐδᾰκνέσθην	ἐδᾰκνόμεθᾰ	ἐδᾰ́κνεσθε	ἐδᾰ́κνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: δήξομαι, δηχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δήξομαι	δήξῃ, δήξει	δήξεται	δήξεσθον	δήξεσθον	δηξόμεθᾰ	δήξεσθε	δήξονται
	optative	δηξοίμην	δήξοιο	δήξοιτο	δήξοισθον	δηξοίσθην	δηξοίμεθᾰ	δήξοισθε	δήξοιντο
passive	indicative	δηχθήσομαι	δηχθήσῃ	δηχθήσεται	δηχθήσεσθον	δηχθήσεσθον	δηχθησόμεθᾰ	δηχθήσεσθε	δηχθήσονται
	optative	δηχθησοίμην	δηχθήσοιο	δηχθήσοιτο	δηχθήσοισθον	δηχθησοίσθην	δηχθησοίμεθᾰ	δηχθήσοισθε	δηχθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					δήξεσθαι		δηχθήσεσθαι
participle	m				δηξόμενος		δηχθησόμενος
	f				δηξομένη		δηχθησομένη
	n				δηξόμενον		δηχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔδᾰκον, ἐδᾰκόμην, ἐδήχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδᾰκον	ἔδᾰκες	ἔδᾰκε(ν)	ἐδᾰ́κετον	ἐδᾰκέτην	ἐδᾰ́κομεν	ἐδᾰ́κετε	ἔδᾰκον
	subjunctive	δᾰ́κω	δᾰ́κῃς	δᾰ́κῃ	δᾰ́κητον	δᾰ́κητον	δᾰ́κωμεν	δᾰ́κητε	δᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	δᾰ́κοιμῐ	δᾰ́κοις	δᾰ́κοι	δᾰ́κοιτον	δᾰκοίτην	δᾰ́κοιμεν	δᾰ́κοιτε	δᾰ́κοιεν
	imperative		δᾰ́κε	δᾰκέτω	δᾰ́κετον	δᾰκέτων		δᾰ́κετε	δᾰκόντων
middle	indicative	ἐδᾰκόμην	ἐδᾰ́κου	ἐδᾰ́κετο	ἐδᾰ́κεσθον	ἐδᾰκέσθην	ἐδᾰκόμεθᾰ	ἐδᾰ́κεσθε	ἐδᾰ́κοντο
	subjunctive	δᾰ́κωμαι	δᾰ́κῃ	δᾰ́κηται	δᾰ́κησθον	δᾰ́κησθον	δᾰκώμεθᾰ	δᾰ́κησθε	δᾰ́κωνται
	optative	δᾰκοίμην	δᾰ́κοιο	δᾰ́κοιτο	δᾰ́κοισθον	δᾰκοίσθην	δᾰκοίμεθᾰ	δᾰ́κοισθε	δᾰ́κοιντο
	imperative		δᾰκοῦ	δᾰκέσθω	δᾰ́κεσθον	δᾰκέσθων		δᾰ́κεσθε	δᾰκέσθων
passive	indicative	ἐδήχθην	ἐδήχθης	ἐδήχθη	ἐδήχθητον	ἐδηχθήτην	ἐδήχθημεν	ἐδήχθητε	ἐδήχθησᾰν
	subjunctive	δηχθῶ	δηχθῇς	δηχθῇ	δηχθῆτον	δηχθῆτον	δηχθῶμεν	δηχθῆτε	δηχθῶσῐ(ν)
	optative	δηχθείην	δηχθείης	δηχθείη	δηχθεῖτον, δηχθείητον	δηχθείτην, δηχθειήτην	δηχθεῖμεν, δηχθείημεν	δηχθεῖτε, δηχθείητε	δηχθεῖεν, δηχθείησᾰν
	imperative		δήχθητῐ	δηχθήτω	δήχθητον	δηχθήτων		δήχθητε	δηχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δᾰκεῖν			δᾰκέσθαι		δηχθῆναι
participle	m	δᾰκών			δᾰκόμενος		δηχθείς
	f	δᾰκοῦσᾰ			δᾰκομένη		δηχθεῖσᾰ
	n	δᾰκόν			δᾰκόμενον		δηχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: δέδηγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	δέδηγμαι	δέδηξαι	δέδηκται	δέδηχθον	δέδηχθον	δεδήγμεθᾰ	δέδηχθε	δεδήκᾰται
	subjunctive	δεδηγμένος ὦ	δεδηγμένος ᾖς	δεδηγμένος ᾖ	δεδηγμένω ἦτον	δεδηγμένω ἦτον	δεδηγμένοι ὦμεν	δεδηγμένοι ἦτε	δεδηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδηγμένος εἴην	δεδηγμένος εἴης	δεδηγμένος εἴη	δεδηγμένω εἴητον/εἶτον	δεδηγμένω εἰήτην/εἴτην	δεδηγμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδηγμένοι εἴητε/εἶτε	δεδηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δέδηξο	δεδήχθω	δέδηχθον	δεδήχθων		δέδηχθε	δεδήχθων
						middle/passive
infinitive						δεδῆχθαι
participle	m					δεδηγμένος
	f					δεδηγμένη
	n					δεδηγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐδεδήγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐδεδήγμην	ἐδέδηξο	ἐδέδηκτο	ἐδέδηχθον	ἐδεδήχθην	ἐδεδήγμεθᾰ	ἐδέδηχθε	ἐδεδήκᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀμφιδάκνω (amphidáknō)
• ἀναδάκνω (anadáknō)
• ἀντιδάκνω (antidáknō)
• ἀποδάκνω (apodáknō)
• δακνάζω (daknázō)
• δακνώδης (daknṓdēs)
• διαδάκνω (diadáknō)
• ἐνδάκνω (endáknō)
• ἐπιδάκνω (epidáknō)
• ἐπιδακνώδης (epidaknṓdēs)
• καταδάκνω (katadáknō)
• συνδάκνω (sundáknō)
• ὑπερδάκνω (huperdáknō)
• ὑποδάκνω (hupodáknō)

 

Related terms

• δαγκάνω (dankánō)
• δάκος (dákos)
• δῆγμα (dêgma)
• δήκω (dḗkō)
• δῆξις (dêxis)
• λαιμοδακής (laimodakḗs)
• ὀδάξ (odáx)
• σαρκοδακής (sarkodakḗs)

 

Further reading

• “δάκνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press