δεξάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dek.sá.me.nos/ → /ðekˈsa.me.nos/ → /ðekˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dek.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dekˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðekˈsa.me.nos/

Participle

δεξάμενος • (dexámenos) m (feminine δεξᾰμένη, neuter δεξάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of δέχομαι (dékhomai)
2. (Ionic) aorist middle participle of δείκνῡμι (deíknūmi)

Declension

First and second declension of δεξᾰ́μενος; δεξᾰμένη; δεξᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεξᾰ́μενος dexámenos	δεξᾰμένη dexaménē	δεξᾰ́μενον dexámenon		δεξᾰμένω dexaménō	δεξᾰμένᾱ dexaménā	δεξᾰμένω dexaménō		δεξᾰ́μενοι dexámenoi	δεξᾰ́μεναι dexámenai	δεξᾰ́μενᾰ dexámena
Genitive		δεξᾰμένου dexaménou	δεξᾰμένης dexaménēs	δεξᾰμένου dexaménou		δεξᾰμένοιν dexaménoin	δεξᾰμέναιν dexaménain	δεξᾰμένοιν dexaménoin		δεξᾰμένων dexaménōn	δεξᾰμένων dexaménōn	δεξᾰμένων dexaménōn
Dative		δεξᾰμένῳ dexaménōi	δεξᾰμένῃ dexaménēi	δεξᾰμένῳ dexaménōi		δεξᾰμένοιν dexaménoin	δεξᾰμέναιν dexaménain	δεξᾰμένοιν dexaménoin		δεξᾰμένοις dexaménois	δεξᾰμέναις dexaménais	δεξᾰμένοις dexaménois
Accusative		δεξᾰ́μενον dexámenon	δεξᾰμένην dexaménēn	δεξᾰ́μενον dexámenon		δεξᾰμένω dexaménō	δεξᾰμένᾱ dexaménā	δεξᾰμένω dexaménō		δεξᾰμένους dexaménous	δεξᾰμένᾱς dexaménās	δεξᾰ́μενᾰ dexámena
Vocative		δεξᾰ́μενε dexámene	δεξᾰμένη dexaménē	δεξᾰ́μενον dexámenon		δεξᾰμένω dexaménō	δεξᾰμένᾱ dexaménā	δεξᾰμένω dexaménō		δεξᾰ́μενοι dexámenoi	δεξᾰ́μεναι dexámenai	δεξᾰ́μενᾰ dexámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεξᾰμένως dexaménōs				δεξᾰμενώτερος dexamenṓteros				δεξᾰμενώτᾰτος dexamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of δεξᾰ́μενος; δεξᾰμένη; δεξᾰ́μενον (Ionic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεξᾰ́μενος dexámenos	δεξᾰμένη dexaménē	δεξᾰ́μενον dexámenon		δεξᾰμένω dexaménō	δεξᾰμένᾱ dexaménā	δεξᾰμένω dexaménō		δεξᾰ́μενοι dexámenoi	δεξᾰ́μεναι dexámenai	δεξᾰ́μενᾰ dexámena
Genitive		δεξᾰμένου dexaménou	δεξᾰμένης dexaménēs	δεξᾰμένου dexaménou		δεξᾰμένοιν dexaménoin	δεξᾰμέναιν dexaménain	δεξᾰμένοιν dexaménoin		δεξᾰμένων dexaménōn	δεξᾰμενέων / δεξᾰμενῶν dexamenéōn / dexamenôn	δεξᾰμένων dexaménōn
Dative		δεξᾰμένῳ dexaménōi	δεξᾰμένῃ dexaménēi	δεξᾰμένῳ dexaménōi		δεξᾰμένοιν dexaménoin	δεξᾰμέναιν dexaménain	δεξᾰμένοιν dexaménoin		δεξᾰμένοισῐ / δεξᾰμένοισῐν / δεξᾰμένοις dexaménoisi(n) / dexaménois	δεξᾰμένῃσῐ / δεξᾰμένῃσῐν dexaménēisi(n)	δεξᾰμένοισῐ / δεξᾰμένοισῐν / δεξᾰμένοις dexaménoisi(n) / dexaménois
Accusative		δεξᾰ́μενον dexámenon	δεξᾰμένην dexaménēn	δεξᾰ́μενον dexámenon		δεξᾰμένω dexaménō	δεξᾰμένᾱ dexaménā	δεξᾰμένω dexaménō		δεξᾰμένους dexaménous	δεξᾰμένᾱς dexaménās	δεξᾰ́μενᾰ dexámena
Vocative		δεξᾰ́μενε dexámene	δεξᾰμένη dexaménē	δεξᾰ́μενον dexámenon		δεξᾰμένω dexaménō	δεξᾰμένᾱ dexaménā	δεξᾰμένω dexaménō		δεξᾰ́μενοι dexámenoi	δεξᾰ́μεναι dexámenai	δεξᾰ́μενᾰ dexámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεξᾰμένως dexaménōs				δεξᾰμενώτερος dexamenṓteros				δεξᾰμενώτᾰτος dexamenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.