δεόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /de.ó.me.nos/ → /ðeˈo.me.nos/ → /ðeˈo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /de.ó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /deˈo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðeˈo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðeˈo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðeˈo.me.nos/

Participle

δεόμενος • (deómenos) m (feminine δεομένη, neuter δεόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of δέω (déō)

Declension

First and second declension of δεόμενος; δεομένη; δεόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δεόμενος deómenos	δεομένη deoménē	δεόμενον deómenon		δεομένω deoménō	δεομένᾱ deoménā	δεομένω deoménō		δεόμενοι deómenoi	δεόμεναι deómenai	δεόμενᾰ deómena
Genitive		δεομένου deoménou	δεομένης deoménēs	δεομένου deoménou		δεομένοιν deoménoin	δεομέναιν deoménain	δεομένοιν deoménoin		δεομένων deoménōn	δεομένων deoménōn	δεομένων deoménōn
Dative		δεομένῳ deoménōi	δεομένῃ deoménēi	δεομένῳ deoménōi		δεομένοιν deoménoin	δεομέναιν deoménain	δεομένοιν deoménoin		δεομένοις deoménois	δεομέναις deoménais	δεομένοις deoménois
Accusative		δεόμενον deómenon	δεομένην deoménēn	δεόμενον deómenon		δεομένω deoménō	δεομένᾱ deoménā	δεομένω deoménō		δεομένους deoménous	δεομένᾱς deoménās	δεόμενᾰ deómena
Vocative		δεόμενε deómene	δεομένη deoménē	δεόμενον deómenon		δεομένω deoménō	δεομένᾱ deoménā	δεομένω deoménō		δεόμενοι deómenoi	δεόμεναι deómenai	δεόμενᾰ deómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δεομένως deoménōs				δεομενώτερος deomenṓteros				δεομενώτᾰτος deomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.