εκτελεστής
Greek
Etymology
From εκτελώ (ekteló), calque of French exécuteur. First attested 1812.
Noun
εκτελεστής • (ektelestís) m (plural εκτελεστές, feminine εκτελέστρια)
- executor (person who carries out some task)
- (law) executor (someone appointed by a testator to administer a will)
- (figuratively) assassin, murderer
Declension
Declension of εκτελεστής
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | εκτελεστής • | εκτελεστές • |
| genitive | εκτελεστή • | εκτελεστών • |
| accusative | εκτελεστή • | εκτελεστές • |
| vocative | εκτελεστή • | εκτελεστές • |
Related terms
- εκτέλεση f (ektélesi, “execution, performance”)
- εκτελεστικός (ektelestikós, “executive”)
See also
- δήμιος m (dímios, “executioner”)