εὐεργεσία

Ancient Greek

Etymology

εὐεργέτης (euergétēs, “benefactor”) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.er.ɡe.sí.aː/ → /e.βer.ʝeˈsi.a/ → /e.ver.ʝeˈsi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.er.ɡe.sí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.wer.ɡeˈsi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.βer.ʝeˈsi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ver.ʝeˈsi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ver.ʝeˈsi.a/

Noun

εὐεργεσῐ́ᾱ • (euergesíā) f (genitive εὐεργεσῐ́ᾱς); first declension

1. good deed, kindness
2. a public service

Declension

First declension of ἡ εὐεργεσῐ́ᾱ; τῆς εὐεργεσῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ εὐεργεσῐ́ᾱ hē euergesíā	τὼ εὐεργεσῐ́ᾱ tṑ euergesíā	αἱ εὐεργεσῐ́αι hai euergesíai
Genitive	τῆς εὐεργεσῐ́ᾱς tês euergesíās	τοῖν εὐεργεσῐ́αιν toîn euergesíain	τῶν εὐεργεσῐῶν tôn euergesiôn
Dative	τῇ εὐεργεσῐ́ᾳ têi euergesíāi	τοῖν εὐεργεσῐ́αιν toîn euergesíain	ταῖς εὐεργεσῐ́αις taîs euergesíais
Accusative	τὴν εὐεργεσῐ́ᾱν tḕn euergesíān	τὼ εὐεργεσῐ́ᾱ tṑ euergesíā	τᾱ̀ς εὐεργεσῐ́ᾱς tā̀s euergesíās
Vocative	εὐεργεσῐ́ᾱ euergesíā	εὐεργεσῐ́ᾱ euergesíā	εὐεργεσῐ́αι euergesíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “εὐεργεσία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “εὐεργεσία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “εὐεργεσία”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter