θέμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰé.me.nos/ → /ˈθe.me.nos/ → /ˈθe.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰé.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰe.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθe.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθe.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθe.me.nos/

Participle

θέμενος • (thémenos) m (feminine θεμένη, neuter θέμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of τίθημι (títhēmi)

Declension

First and second declension of θέμενος; θεμένη; θέμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		θέμενος thémenos	θεμένη theménē	θέμενον thémenon		θεμένω theménō	θεμένᾱ theménā	θεμένω theménō		θέμενοι thémenoi	θέμεναι thémenai	θέμενᾰ thémena
Genitive		θεμένου theménou	θεμένης theménēs	θεμένου theménou		θεμένοιν theménoin	θεμέναιν theménain	θεμένοιν theménoin		θεμένων theménōn	θεμένων theménōn	θεμένων theménōn
Dative		θεμένῳ theménōi	θεμένῃ theménēi	θεμένῳ theménōi		θεμένοιν theménoin	θεμέναιν theménain	θεμένοιν theménoin		θεμένοις theménois	θεμέναις theménais	θεμένοις theménois
Accusative		θέμενον thémenon	θεμένην theménēn	θέμενον thémenon		θεμένω theménō	θεμένᾱ theménā	θεμένω theménō		θεμένους theménous	θεμένᾱς theménās	θέμενᾰ thémena
Vocative		θέμενε thémene	θεμένη theménē	θέμενον thémenon		θεμένω theménō	θεμένᾱ theménā	θεμένω theménō		θέμενοι thémenoi	θέμεναι thémenai	θέμενᾰ thémena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		θεμένως theménōs				θεμενώτερος themenṓteros				θεμενώτᾰτος themenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.