καημένος

Greek

Etymology

From (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek καίω (kaíō, “to burn”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaiˈmenos/
• Hyphenation: καη‧μέ‧νος

Adjective

καημένος • (kaïménos) m (feminine καημένη, neuter καημένο)

1. (chiefly with an article before) poor (expressing sympathy etc)

   Ο καημένος ο παππούς δεν αισθάνεται καλά αυτό τον καιρό. ― O kaïménos o pappoús den aisthánetai kalá aftó ton kairó. ― Poor Grandad isn't feeling well this weather.

   Η καημένη η Μαρία έχασε όλα τα λεφτά της. ― I kaïméni i María échase óla ta leftá tis. ― Poor Maria lost all her money.

   Ασ' το το καημένο το παιδί και μην το μαλώνεις! ― As' to to kaïméno to paidí kai min to malóneis! ― Leave the poor child alone and stop scolding it!

Declension

Declension of καημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	καημένος •	καημένη •	καημένο •	καημένοι •	καημένες •	καημένα •
genitive	καημένου •	καημένης •	καημένου •	καημένων •	καημένων •	καημένων •
accusative	καημένο •	καημένη •	καημένο •	καημένους •	καημένες •	καημένα •
vocative	καημένε •	καημένη •	καημένο •	καημένοι •	καημένες •	καημένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καημένος, etc.)

Synonyms

• κακομοίρης (kakomoíris)
• ταλαίπωρος (talaíporos)