καρέκλα

Greek

Alternative forms

• καθέκλα (kathékla) — dated, formal

Etymology

Borrowed from Venetian carega (“chair”), from Latin cathedra (“chair”), from Ancient Greek καθέδρᾱ (kathédrā, “seat”). Doublet of καθέδρα (kathédra).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈɾekla/
• Hyphenation: κα‧ρέ‧κλα

Noun

καρέκλα • (karékla) f (plural καρέκλες)

1. (furniture) chair

   Εκεί που πήγα να κάτσω, κάποιος μου τράβηξε την καρέκλα κι έπεσα στον κώλο μου! ― Ekeí pou píga na kátso, kápoios mou trávixe tin karékla ki épesa ston kólo mou! ― As I was going to sit down, someone pulled the chair out from under me and I fell on my arse!

   Synonym: κάθισμα (káthisma)

2. (figuratively) seat (membership in an organization, particularly a representative body and/or the power associated therewith)

   Αυτός μόνο για την καρέκλα του ενδιαφέρεται, όχι για τους ψηφοφόρους του. ― Aftós móno gia tin karékla tou endiaféretai, óchi gia tous psifofórous tou. ― He only cares about his seat, not his constituents.

   Synonym: έδρα (édra)

Declension

Declension of καρέκλα

	singular	plural
nominative	καρέκλα •	καρέκλες •
genitive	καρέκλας •	καρεκλών •
accusative	καρέκλα •	καρέκλες •
vocative	καρέκλα •	καρέκλες •

Coordinate terms

• θρόνος m (thrónos, “throne”)
• τραπέζι n (trapézi, “table”)

Derived terms

Derived terms

• καρεκλάκι n (karekláki) (diminutive)
• καρεκλίτσα f (kareklítsa) (diminutive)
• καρεκλάδικο n (karekládiko, “chair factory, chair workshop”)
• καρεκλάς m (kareklás, “chair maker”)
• καρεκλοπόδαρο n (kareklopódaro, “chair leg”)

• καρεκλοθήρας m (kareklothíras, “corrupt politician”) (pejorative)
• καρεκλοκένταυρος m (kareklokéntavros, “obstructive bureaucrat”) (derogatory)
• αναπηρική καρέκλα f (anapirikí karékla, “wheelchair”)
• ηλεκτρική καρέκλα f (ilektrikí karékla, “electric chair”)
• περιστρεφόμενη καρέκλα f (peristrefómeni karékla, “swivel chair”)

Further reading

• “καρέκλα”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998