καρκαίρω

Ancient Greek

Etymology

A yod-present with intensive reduplication, of onomatopoeic origin. Sanskrit has an athematic reduplicated चर्कृति (carkṛti, “praise, glory”). Not related to κῆρυξ (kêrux, “herald”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kar.kǎi̯.rɔː/ → /karˈcɛ.ro/ → /karˈce.ro/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kar.kǎi̯.rɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /karˈkɛ.ro/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /karˈcɛ.ro/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /karˈce.ro/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /karˈce.ro/

Verb

καρκαίρω • (karkaírō)

1. (of the earth) to quake

Inflection

   Present: κᾰρκαίρω, κᾰρκαίρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κᾰρκαίρω	κᾰρκαίρεις	κᾰρκαίρει	κᾰρκαίρετον	κᾰρκαίρετον	κᾰρκαίρομεν	κᾰρκαίρετε	κᾰρκαίρουσῐ(ν)
	subjunctive	κᾰρκαίρω	κᾰρκαίρῃς	κᾰρκαίρῃ	κᾰρκαίρητον	κᾰρκαίρητον	κᾰρκαίρωμεν	κᾰρκαίρητε	κᾰρκαίρωσῐ(ν)
	optative	κᾰρκαίροιμῐ	κᾰρκαίροις	κᾰρκαίροι	κᾰρκαίροιτον	κᾰρκαιροίτην	κᾰρκαίροιμεν	κᾰρκαίροιτε	κᾰρκαίροιεν
	imperative		κᾰ́ρκαιρε	κᾰρκαιρέτω	κᾰρκαίρετον	κᾰρκαιρέτων		κᾰρκαίρετε	κᾰρκαιρόντων
middle/ passive	indicative	κᾰρκαίρομαι	κᾰρκαίρῃ, κᾰρκαίρει	κᾰρκαίρεται	κᾰρκαίρεσθον	κᾰρκαίρεσθον	κᾰρκαιρόμεθᾰ	κᾰρκαίρεσθε	κᾰρκαίρονται
	subjunctive	κᾰρκαίρωμαι	κᾰρκαίρῃ	κᾰρκαίρηται	κᾰρκαίρησθον	κᾰρκαίρησθον	κᾰρκαιρώμεθᾰ	κᾰρκαίρησθε	κᾰρκαίρωνται
	optative	κᾰρκαιροίμην	κᾰρκαίροιο	κᾰρκαίροιτο	κᾰρκαίροισθον	κᾰρκαιροίσθην	κᾰρκαιροίμεθᾰ	κᾰρκαίροισθε	κᾰρκαίροιντο
	imperative		κᾰρκαίρου	κᾰρκαιρέσθω	κᾰρκαίρεσθον	κᾰρκαιρέσθων		κᾰρκαίρεσθε	κᾰρκαιρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κᾰρκαίρειν				κᾰρκαίρεσθαι
participle	m	κᾰρκαίρων				κᾰρκαιρόμενος
	f	κᾰρκαίρουσᾰ				κᾰρκαιρομένη
	n	κᾰρκαῖρον				κᾰρκαιρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκᾰ́ρκαιρον, ἐκᾰρκαιρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκᾰ́ρκαιρον	ἐκᾰ́ρκαιρες	ἐκᾰ́ρκαιρε(ν)	ἐκᾰρκαίρετον	ἐκᾰρκαιρέτην	ἐκᾰρκαίρομεν	ἐκᾰρκαίρετε	ἐκᾰ́ρκαιρον
middle/ passive	indicative	ἐκᾰρκαιρόμην	ἐκᾰρκαίρου	ἐκᾰρκαίρετο	ἐκᾰρκαίρεσθον	ἐκᾰρκαιρέσθην	ἐκᾰρκαιρόμεθᾰ	ἐκᾰρκαίρεσθε	ἐκᾰρκαίροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “καρκαίρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καρκαίρω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “καρκαίρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• καρκαίρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• καρκαίρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• Beekes, Robert S. P. (2010) “καρκαίρω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 645