κλίσις

Ancient Greek

Etymology

From κλῑ́νω (klī́nō) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klí.sis/ → /ˈkli.sis/ → /ˈkli.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klí.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkli.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkli.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkli.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkli.sis/

Noun

κλῐ́σῐς • (klísis) f (genitive κλῐ́σεως); third declension

1. bending, inclination
2. a lying down; a place for lying down
3. (of soldiers) turning
4. (grammar) inflection (of nouns and verbs)
5. (grammar) augment

Inflection

Third declension of ἡ κλῐ́σῐς; τῆς κλῐ́σεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κλῐ́σῐς hē klísis	τὼ κλῐ́σει tṑ klísei	αἱ κλῐ́σεις hai klíseis
Genitive	τῆς κλῐ́σεως tês klíseōs	τοῖν κλῐσέοιν toîn kliséoin	τῶν κλῐ́σεων tôn klíseōn
Dative	τῇ κλῐ́σει têi klísei	τοῖν κλῐσέοιν toîn kliséoin	ταῖς κλῐ́σεσῐ / κλῐ́σεσῐν taîs klísesi(n)
Accusative	τὴν κλῐ́σῐν tḕn klísin	τὼ κλῐ́σει tṑ klísei	τᾱ̀ς κλῐ́σεις tā̀s klíseis
Vocative	κλῐ́σῐ klísi	κλῐ́σει klísei	κλῐ́σεις klíseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀνάκλισις (anáklisis)
• ἀντίκλισις (antíklisis)
• ἀπόκλισις (apóklisis)
• διάκλισις (diáklisis)
• ἔγκλισις (énklisis)
• ἔκκλισις (ékklisis)
• ἐπίκλισις (epíklisis)
• κατάκλισις (katáklisis)
• μετάκλισις (metáklisis)
• παρέγκλισις (parénklisis)
• περίκλισις (períklisis)
• προκατάκλισις (prokatáklisis)
• προσανάκλισις (prosanáklisis)
• πρόσκλισις (prósklisis)
• συγκατάκλισις (sunkatáklisis)
• ὑποκατάκλισις (hupokatáklisis)

 

Descendants

• Greek: κλίση (klísi)

References

• “κλίσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κλίσις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κλίσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette