κουβαλημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κουβαλιέμαι (kouvaliémai), passive voice of κουβαλάω, κουβαλώ (“carry”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ku.va.liˈme.nos/
• Hyphenation: κου‧βα‧λη‧μέ‧νος

Participle

κουβαλημένος • (kouvaliménos) m (feminine κουβαλημένη, neuter κουβαλημένο)

1. carried (informal)

Declension

Declension of κουβαλημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κουβαλημένος •	κουβαλημένη •	κουβαλημένο •	κουβαλημένοι •	κουβαλημένες •	κουβαλημένα •
genitive	κουβαλημένου •	κουβαλημένης •	κουβαλημένου •	κουβαλημένων •	κουβαλημένων •	κουβαλημένων •
accusative	κουβαλημένο •	κουβαλημένη •	κουβαλημένο •	κουβαλημένους •	κουβαλημένες •	κουβαλημένα •
vocative	κουβαλημένε •	κουβαλημένη •	κουβαλημένο •	κουβαλημένοι •	κουβαλημένες •	κουβαλημένα •