κούφιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek κοῦφος (koûphos).

Adjective

κούφιος • (koúfios) m (feminine κούφια, neuter κούφιο)

1. hollow
2. rotten, decayed

Declension

Declension of κούφιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κούφιος •	κούφια •	κούφιο •	κούφιοι •	κούφιες •	κούφια •
genitive	κούφιου •	κούφιας •	κούφιου •	κούφιων •	κούφιων •	κούφιων •
accusative	κούφιο •	κούφια •	κούφιο •	κούφιους •	κούφιες •	κούφια •
vocative	κούφιε •	κούφια •	κούφιο •	κούφιοι •	κούφιες •	κούφια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κούφιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κούφιος, etc.)

See also

• άδειος (ádeios, “empty”)
• κοίλος (koílos, “hollow”)
• κουφιοκέφαλος (koufiokéfalos, “empty-headed”)