κραιπνός

Ancient Greek

Etymology

Of origin.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /krai̯.pnós/ → /krɛˈpnos/ → /kreˈpnos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /krai̯.pnós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /krɛˈpnos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /krɛˈpnos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kreˈpnos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kreˈpnos/

Adjective

κραιπνός • (kraipnós) m (feminine κραιπνή, neuter κραιπνόν); first/second declension

1. rapid, rushing
2. hasty, rash

Inflection

First and second declension of κραιπνός; κραιπνή; κραιπνόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κραιπνός kraipnós	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón		κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ		κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipná
Genitive		κραιπνοῦ kraipnoû	κραιπνῆς kraipnês	κραιπνοῦ kraipnoû		κραιπνοῖν kraipnoîn	κραιπναῖν kraipnaîn	κραιπνοῖν kraipnoîn		κραιπνῶν kraipnôn	κραιπνῶν kraipnôn	κραιπνῶν kraipnôn
Dative		κραιπνῷ kraipnôi	κραιπνῇ kraipnêi	κραιπνῷ kraipnôi		κραιπνοῖν kraipnoîn	κραιπναῖν kraipnaîn	κραιπνοῖν kraipnoîn		κραιπνοῖς kraipnoîs	κραιπναῖς kraipnaîs	κραιπνοῖς kraipnoîs
Accusative		κραιπνόν kraipnón	κραιπνήν kraipnḗn	κραιπνόν kraipnón		κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ		κραιπνούς kraipnoús	κραιπνᾱ́ς kraipnā́s	κραιπνᾰ́ kraipná
Vocative		κραιπνέ kraipné	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón		κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ		κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κραιπνῶς kraipnôs				κραιπνότερος kraipnóteros				κραιπνότᾰτος kraipnótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of κραιπνός; κραιπνή; κραιπνόν (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κραιπνός kraipnós	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón		κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ		κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipná
Genitive		κραιπνοῦ / κραιπνοῖο / κραιπνόο kraipnoû / kraipnoîo / kraipnóo	κραιπνῆς kraipnês	κραιπνοῦ / κραιπνοῖο / κραιπνόο kraipnoû / kraipnoîo / kraipnóo		κραιπνοῖῐν kraipnoîin	κραιπναῖν / κραιπναῖῐν / κραιπνῇῐν kraipnaî(i)n / kraipnêiin	κραιπνοῖῐν kraipnoîin		κραιπνῶν kraipnôn	κραιπνᾱ́ων / κραιπνέ͜ων / κραιπνῶν kraipnā́ōn / kraipné͜ōn / kraipnôn	κραιπνῶν kraipnôn
Dative		κραιπνῷ kraipnôi	κραιπνῇ kraipnêi	κραιπνῷ kraipnôi		κραιπνοῖῐν kraipnoîin	κραιπναῖν / κραιπναῖῐν / κραιπνῇῐν kraipnaî(i)n / kraipnêiin	κραιπνοῖῐν kraipnoîin		κραιπνοῖσῐ / κραιπνοῖσῐν / κραιπνοῖς kraipnoîsi(n) / kraipnoîs	κραιπνῇσῐ / κραιπνῇσῐν / κραιπνῇς / κραιπναῖς kraipnêisi(n) / kraipnêis / kraipnaîs	κραιπνοῖσῐ / κραιπνοῖσῐν / κραιπνοῖς kraipnoîsi(n) / kraipnoîs
Accusative		κραιπνόν kraipnón	κραιπνήν kraipnḗn	κραιπνόν kraipnón		κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ		κραιπνούς kraipnoús	κραιπνᾱ́ς kraipnā́s	κραιπνᾰ́ kraipná
Vocative		κραιπνέ kraipné	κραιπνή kraipnḗ	κραιπνόν kraipnón		κραιπνώ kraipnṓ	κραιπνᾱ́ kraipnā́	κραιπνώ kraipnṓ		κραιπνοί kraipnoí	κραιπναί kraipnaí	κραιπνᾰ́ kraipná
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κραιπνῶς kraipnôs				κραιπνότερος kraipnóteros				κραιπνότᾰτος kraipnótatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “κραιπνός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κραιπνός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “κραιπνός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• κραιπνός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• κραιπνός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “κραιπνός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • fast idem, page 308.
  • fleet idem, page 327.
  • hasty idem, page 387.
  • quick idem, page 665.
  • swift idem, page 848.