κρυπτεία

Ancient Greek

Etymology

From κρυπτεύω (krupteúō, “hide oneself”), from κρυπτω (kruptō, “hide”)

Noun

κρυπτεία • (krupteía) f (genitive κρυπτείας); first declension

1. secret service at Sparta, employed against the Helots
2. hiding-place

Declension

First declension of ἡ κρυπτείᾱ; τῆς κρυπτείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ κρυπτείᾱ hē krupteíā	τὼ κρυπτείᾱ tṑ krupteíā	αἱ κρυπτεῖαι hai krupteîai
Genitive	τῆς κρυπτείᾱς tês krupteíās	τοῖν κρυπτείαιν toîn krupteíain	τῶν κρυπτειῶν tôn krupteiôn
Dative	τῇ κρυπτείᾳ têi krupteíāi	τοῖν κρυπτείαιν toîn krupteíain	ταῖς κρυπτείαις taîs krupteíais
Accusative	τὴν κρυπτείᾱν tḕn krupteíān	τὼ κρυπτείᾱ tṑ krupteíā	τᾱ̀ς κρυπτείᾱς tā̀s krupteíās
Vocative	κρυπτείᾱ krupteíā	κρυπτείᾱ krupteíā	κρυπτεῖαι krupteîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.