κυκλόω

Ancient Greek

Etymology

From κύκλος (kúklos, “circle”) +‎ -όω (-óō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.kló.ɔː/ → /cyˈklo.o/ → /ciˈklo.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.kló.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈklo.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈklo.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈklo.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈklo.o/

Verb

κυκλόω • (kuklóō)

1. to encircle, surround
2. to go round
3. to form a circle

Inflection

   Present: κῠκλῶ, κῠκλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κῠκλῶ	κῠκλοῖς	κῠκλοῖ	κῠκλοῦτον	κῠκλοῦτον	κῠκλοῦμεν	κῠκλοῦτε	κῠκλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	κῠκλῶ	κῠκλοῖς	κῠκλοῖ	κῠκλῶτον	κῠκλῶτον	κῠκλῶμεν	κῠκλῶτε	κῠκλῶσῐ(ν)
	optative	κῠκλοίην, κῠκλοῖμῐ	κῠκλοίης, κῠκλοῖς	κῠκλοίη, κῠκλοῖ	κῠκλοῖτον, κῠκλοίητον	κῠκλοίτην, κῠκλοιήτην	κῠκλοῖμεν, κῠκλοίημεν	κῠκλοῖτε, κῠκλοίητε	κῠκλοῖεν, κῠκλοίησᾰν
	imperative		κῠ́κλου	κῠκλούτω	κῠκλοῦτον	κῠκλούτων		κῠκλοῦτε	κῠκλούντων
middle/ passive	indicative	κῠκλοῦμαι	κῠκλοῖ	κῠκλοῦται	κῠκλοῦσθον	κῠκλοῦσθον	κῠκλούμεθᾰ	κῠκλοῦσθε	κῠκλοῦνται
	subjunctive	κῠκλῶμαι	κῠκλοῖ	κῠκλῶται	κῠκλῶσθον	κῠκλῶσθον	κῠκλώμεθᾰ	κῠκλῶσθε	κῠκλῶνται
	optative	κῠκλοίμην	κῠκλοῖο	κῠκλοῖτο	κῠκλοῖσθον	κῠκλοίσθην	κῠκλοίμεθᾰ	κῠκλοῖσθε	κῠκλοῖντο
	imperative		κῠκλοῦ	κῠκλούσθω	κῠκλοῦσθον	κῠκλούσθων		κῠκλοῦσθε	κῠκλούσθων
		active				middle/passive
infinitive		κῠκλοῦν				κῠκλοῦσθαι
participle	m	κῠκλῶν				κῠκλούμενος
	f	κῠκλοῦσᾰ				κῠκλουμένη
	n	κῠκλοῦν				κῠκλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκῠ́κλουν, ἐκῠκλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκῠ́κλουν	ἐκῠ́κλους	ἐκῠ́κλου	ἐκῠκλοῦτον	ἐκῠκλούτην	ἐκῠκλοῦμεν	ἐκῠκλοῦτε	ἐκῠ́κλουν
middle/ passive	indicative	ἐκῠκλούμην	ἐκῠκλοῦ	ἐκῠκλοῦτο	ἐκῠκλοῦσθον	ἐκῠκλούσθην	ἐκῠκλούμεθᾰ	ἐκῠκλοῦσθε	ἐκῠκλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κῠκλώσω, κῠκλώσομαι, κῠκλωθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κῠκλώσω	κῠκλώσεις	κῠκλώσει	κῠκλώσετον	κῠκλώσετον	κῠκλώσομεν	κῠκλώσετε	κῠκλώσουσῐ(ν)
	optative	κῠκλώσοιμῐ	κῠκλώσοις	κῠκλώσοι	κῠκλώσοιτον	κῠκλωσοίτην	κῠκλώσοιμεν	κῠκλώσοιτε	κῠκλώσοιεν
middle	indicative	κῠκλώσομαι	κῠκλώσῃ, κῠκλώσει	κῠκλώσεται	κῠκλώσεσθον	κῠκλώσεσθον	κῠκλωσόμεθᾰ	κῠκλώσεσθε	κῠκλώσονται
	optative	κῠκλωσοίμην	κῠκλώσοιο	κῠκλώσοιτο	κῠκλώσοισθον	κῠκλωσοίσθην	κῠκλωσοίμεθᾰ	κῠκλώσοισθε	κῠκλώσοιντο
passive	indicative	κῠκλωθήσομαι	κῠκλωθήσῃ	κῠκλωθήσεται	κῠκλωθήσεσθον	κῠκλωθήσεσθον	κῠκλωθησόμεθᾰ	κῠκλωθήσεσθε	κῠκλωθήσονται
	optative	κῠκλωθησοίμην	κῠκλωθήσοιο	κῠκλωθήσοιτο	κῠκλωθήσοισθον	κῠκλωθησοίσθην	κῠκλωθησοίμεθᾰ	κῠκλωθήσοισθε	κῠκλωθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κῠκλώσειν			κῠκλώσεσθαι		κῠκλωθήσεσθαι
participle	m	κῠκλώσων			κῠκλωσόμενος		κῠκλωθησόμενος
	f	κῠκλώσουσᾰ			κῠκλωσομένη		κῠκλωθησομένη
	n	κῠκλῶσον			κῠκλωσόμενον		κῠκλωθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκῠ́κλωσᾰ, ἐκῠκλωσᾰ́μην, ἐκῠκλώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκῠ́κλωσᾰ	ἐκῠ́κλωσᾰς	ἐκῠ́κλωσε(ν)	ἐκῠκλώσᾰτον	ἐκῠκλωσᾰ́την	ἐκῠκλώσᾰμεν	ἐκῠκλώσᾰτε	ἐκῠ́κλωσᾰν
	subjunctive	κῠκλώσω	κῠκλώσῃς	κῠκλώσῃ	κῠκλώσητον	κῠκλώσητον	κῠκλώσωμεν	κῠκλώσητε	κῠκλώσωσῐ(ν)
	optative	κῠκλώσαιμῐ	κῠκλώσειᾰς, κῠκλώσαις	κῠκλώσειε(ν), κῠκλώσαι	κῠκλώσαιτον	κῠκλωσαίτην	κῠκλώσαιμεν	κῠκλώσαιτε	κῠκλώσειᾰν, κῠκλώσαιεν
	imperative		κῠ́κλωσον	κῠκλωσᾰ́τω	κῠκλώσᾰτον	κῠκλωσᾰ́των		κῠκλώσᾰτε	κῠκλωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκῠκλωσᾰ́μην	ἐκῠκλώσω	ἐκῠκλώσᾰτο	ἐκῠκλώσᾰσθον	ἐκῠκλωσᾰ́σθην	ἐκῠκλωσᾰ́μεθᾰ	ἐκῠκλώσᾰσθε	ἐκῠκλώσᾰντο
	subjunctive	κῠκλώσωμαι	κῠκλώσῃ	κῠκλώσηται	κῠκλώσησθον	κῠκλώσησθον	κῠκλωσώμεθᾰ	κῠκλώσησθε	κῠκλώσωνται
	optative	κῠκλωσαίμην	κῠκλώσαιο	κῠκλώσαιτο	κῠκλώσαισθον	κῠκλωσαίσθην	κῠκλωσαίμεθᾰ	κῠκλώσαισθε	κῠκλώσαιντο
	imperative		κῠ́κλωσαι	κῠκλωσᾰ́σθω	κῠκλώσᾰσθον	κῠκλωσᾰ́σθων		κῠκλώσᾰσθε	κῠκλωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκῠκλώθην	ἐκῠκλώθης	ἐκῠκλώθη	ἐκῠκλώθητον	ἐκῠκλωθήτην	ἐκῠκλώθημεν	ἐκῠκλώθητε	ἐκῠκλώθησᾰν
	subjunctive	κῠκληθῶ	κῠκληθῇς	κῠκληθῇ	κῠκληθῆτον	κῠκληθῆτον	κῠκληθῶμεν	κῠκληθῆτε	κῠκληθῶσῐ(ν)
	optative	κῠκληθείην	κῠκληθείης	κῠκληθείη	κῠκληθεῖτον, κῠκληθείητον	κῠκληθείτην, κῠκληθειήτην	κῠκληθεῖμεν, κῠκληθείημεν	κῠκληθεῖτε, κῠκληθείητε	κῠκληθεῖεν, κῠκληθείησᾰν
	imperative		κῠκλήθητῐ	κῠκληθήτω	κῠκλήθητον	κῠκληθήτων		κῠκλήθητε	κῠκληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κῠκλῶσαι			κῠκλώσᾰσθαι		κῠκληθῆναι
participle	m	κῠκλώσᾱς			κῠκλωσᾰ́μενος		κῠκληθείς
	f	κῠκλώσᾱσᾰ			κῠκλωσᾰμένη		κῠκληθεῖσᾰ
	n	κῠκλῶσᾰν			κῠκλωσᾰ́μενον		κῠκληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκῠ́κλωκᾰ, κεκῠ́κλωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκῠ́κλωκᾰ	κεκῠ́κλωκᾰς	κεκῠ́κλωκε(ν)	κεκῠκλώκᾰτον	κεκῠκλώκᾰτον	κεκῠκλώκᾰμεν	κεκῠκλώκᾰτε	κεκῠκλώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκῠκλώκω	κεκῠκλώκῃς	κεκῠκλώκῃ	κεκῠκλώκητον	κεκῠκλώκητον	κεκῠκλώκωμεν	κεκῠκλώκητε	κεκῠκλώκωσῐ(ν)
	optative	κεκῠκλώκοιμῐ, κεκῠκλωκοίην	κεκῠκλώκοις, κεκῠκλωκοίης	κεκῠκλώκοι, κεκῠκλωκοίη	κεκῠκλώκοιτον	κεκῠκλωκοίτην	κεκῠκλώκοιμεν	κεκῠκλώκοιτε	κεκῠκλώκοιεν
	imperative		κεκῠ́κλωκε	κεκῠκλωκέτω	κεκῠκλώκετον	κεκῠκλωκέτων		κεκῠκλώκετε	κεκῠκλωκόντων
middle/ passive	indicative	κεκῠ́κλωμαι	κεκῠ́κλωσαι	κεκῠ́κλωται	κεκῠ́κλωσθον	κεκῠ́κλωσθον	κεκῠκλώμεθᾰ	κεκῠ́κλωσθε	κεκῠ́κλωνται
	subjunctive	κεκῠκλωμένος ὦ	κεκῠκλωμένος ᾖς	κεκῠκλωμένος ᾖ	κεκῠκλωμένω ἦτον	κεκῠκλωμένω ἦτον	κεκῠκλωμένοι ὦμεν	κεκῠκλωμένοι ἦτε	κεκῠκλωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκῠκλωμένος εἴην	κεκῠκλωμένος εἴης	κεκῠκλωμένος εἴη	κεκῠκλωμένω εἴητον/εἶτον	κεκῠκλωμένω εἰήτην/εἴτην	κεκῠκλωμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκῠκλωμένοι εἴητε/εἶτε	κεκῠκλωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκῠ́κλωσο	κεκῠκλώσθω	κεκῠ́κλωσθον	κεκῠκλώσθων		κεκῠ́κλωσθε	κεκῠκλώσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκῠκλωκέναι				κεκῠκλῶσθαι
participle	m	κεκῠκλωκώς				κεκῠκλωμένος
	f	κεκῠκλωκυῖᾰ				κεκῠκλωμένη
	n	κεκῠκλωκός				κεκῠκλωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀμφικυκλόομαι (amphikuklóomai)
• ἀνακυκλόω (anakuklóō)
• ἐγκυκλόω (enkuklóō)
• ἐπικυκλόω (epikuklóō)
• κατακυκλόω (katakuklóō)
• περικυκλόω (perikuklóō)
• συγκυκλόομαι (sunkuklóomai)

References

• “κυκλόω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κυκλόω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κυκλόω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• “κυκλόω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G2944 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible