κωλύσοντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kɔː.ly̌ː.son.tes/ → /koˈly.son.tes/ → /koˈli.son.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɔː.ly̌ː.son.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koˈly.son.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /koˈly.son.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koˈly.son.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈli.son.des/

Participle

κωλῡ́σοντες • (kōlū́sontes)

1. masculine nominative/vocative plural of κωλῡ́σων (kōlū́sōn)