κωλύσων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kɔː.ly̌ː.sɔːn/ → /koˈly.son/ → /koˈli.son/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɔː.ly̌ː.sɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koˈly.son/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /koˈly.son/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koˈly.son/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈli.son/

Participle

κωλῡ́σων • (kōlū́sōn) m (feminine κωλῡ́σουσᾰ, neuter κωλῦσον); first/third declension

1. future active participle of κωλῡ́ω (kōlū́ō)

Declension

First and third declension of κωλῡ́σων; κωλῡ́σουσᾰ; κωλῦσον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		κωλῡ́σων kōlū́sōn	κωλῡ́σουσᾰ kōlū́sousa	κωλῦσον kōlûson		κωλῡ́σοντε kōlū́sonte	κωλῡσούσᾱ kōlūsoúsā	κωλῡ́σοντε kōlū́sonte		κωλῡ́σοντες kōlū́sontes	κωλῡ́σουσαι kōlū́sousai	κωλῡ́σοντᾰ kōlū́sonta
Genitive		κωλῡ́σοντος kōlū́sontos	κωλῡσούσης kōlūsoúsēs	κωλῡ́σοντος kōlū́sontos		κωλῡσόντοιν kōlūsóntoin	κωλῡσούσαιν kōlūsoúsain	κωλῡσόντοιν kōlūsóntoin		κωλῡσόντων kōlūsóntōn	κωλῡσουσῶν kōlūsousôn	κωλῡσόντων kōlūsóntōn
Dative		κωλῡ́σοντῐ kōlū́sonti	κωλῡσούσῃ kōlūsoúsēi	κωλῡ́σοντῐ kōlū́sonti		κωλῡσόντοιν kōlūsóntoin	κωλῡσούσαιν kōlūsoúsain	κωλῡσόντοιν kōlūsóntoin		κωλῡ́σουσῐ / κωλῡ́σουσῐν kōlū́sousi(n)	κωλῡσούσαις kōlūsoúsais	κωλῡ́σουσῐ / κωλῡ́σουσῐν kōlū́sousi(n)
Accusative		κωλῡ́σοντᾰ kōlū́sonta	κωλῡ́σουσᾰν kōlū́sousan	κωλῦσον kōlûson		κωλῡ́σοντε kōlū́sonte	κωλῡσούσᾱ kōlūsoúsā	κωλῡ́σοντε kōlū́sonte		κωλῡ́σοντᾰς kōlū́sontas	κωλῡσούσᾱς kōlūsoúsās	κωλῡ́σοντᾰ kōlū́sonta
Vocative		κωλῡ́σων kōlū́sōn	κωλῡ́σουσᾰ kōlū́sousa	κωλῦσον kōlûson		κωλῡ́σοντε kōlū́sonte	κωλῡσούσᾱ kōlūsoúsā	κωλῡ́σοντε kōlū́sonte		κωλῡ́σοντες kōlū́sontes	κωλῡ́σουσαι kōlū́sousai	κωλῡ́σοντᾰ kōlū́sonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		κωλῡσόντως kōlūsóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.