λεῖος

Ancient Greek

Etymology

From an older form *λεῖϝος (*leîwos), itself from Proto-Indo-European *leh₁y-u- (“smooth”) and cognate to Latin lēvis (“smooth”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lêː.os/ → /ˈli.os/ → /ˈli.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lêː.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈli.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈli.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈli.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.os/

Adjective

λεῖος • (leîos) m (feminine λείᾱ, neuter λεῖον); first/second declension

1. smooth to the touch

   Synonyms: λισσός (lissós), ψῑλός (psīlós)

   Antonym: τραχύς (trakhús)

2. smooth, plain, not embroidered (of cloths)
3. level, even, flat (of places or of the sea)
4. glabrous, hairless
5. (figuratively) smooth, soft (of sound, of taste)
6. rubbed or ground down

Inflection

First and second declension of λεῖος; λείᾱ; λεῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		λεῖος leîos	λείᾱ leíā	λεῖον leîon		λείω leíō	λείᾱ leíā	λείω leíō		λεῖοι leîoi	λεῖαι leîai	λεῖᾰ leîa
Genitive		λείου leíou	λείᾱς leíās	λείου leíou		λείοιν leíoin	λείαιν leíain	λείοιν leíoin		λείων leíōn	λείων leíōn	λείων leíōn
Dative		λείῳ leíōi	λείᾳ leíāi	λείῳ leíōi		λείοιν leíoin	λείαιν leíain	λείοιν leíoin		λείοις leíois	λείαις leíais	λείοις leíois
Accusative		λεῖον leîon	λείᾱν leíān	λεῖον leîon		λείω leíō	λείᾱ leíā	λείω leíō		λείους leíous	λείᾱς leíās	λεῖᾰ leîa
Vocative		λεῖε leîe	λείᾱ leíā	λεῖον leîon		λείω leíō	λείᾱ leíā	λείω leíō		λεῖοι leîoi	λεῖαι leîai	λεῖᾰ leîa
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		λείως leíōs				λειότερος leióteros				λειότᾰτος leiótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• λειεντερία (leientería)
• λειόβατος (leióbatos)
• λειογένειος (leiogéneios)
• λειόγλωσσος (leióglōssos)
• λειοθαλασσία (leiothalassía)
• λειοκάρηνος (leiokárēnos)
• λειόκαυλος (leiókaulos)
• λειοκῡμονέω (leiokūmonéō)
• λειοκῡ́μων (leiokū́mōn)
• λειόμιτος (leiómitos)
• λειοποιέω (leiopoiéō)
• λειόπους (leiópous)
• λειόστρακον (leióstrakon)
• λειότης (leiótēs)
• λειοτριβέω (leiotribéō)
• λειοτριχιάω (leiotrikhiáō)
• λειόφλοιος (leióphloios)
• λειόφυλλος (leióphullos)
• λειόχρως (leiókhrōs)
• λειόω (leióō)
• λεωκόνιτος (leōkónitos)
• λεωπετρία (leōpetría)

 

Descendants

• Greek: λείος (leíos)

References

• “λεῖος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “λεῖος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• λεῖος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN