λύσεως

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /lý.se.ɔːs/ → /ˈly.se.os/ → /ˈli.se.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /lý.se.ɔːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈly.se.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈly.se.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈly.se.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈli.se.os/

Noun

λῠ́σεως • (lúseōs) f

1. genitive singular of λῠ́σῐς (lúsis)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈli.se.os/
• Hyphenation: λύ‧σε‧ως

Noun

λύσεως • (lýseos) f

1. (dated or formal) form of λύσης (lýsis): Genitive singular form of λύση (lýsi).