μετών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.tɔ̌ːn/ → /meˈton/ → /meˈton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.tɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈton/

Participle

μετών • (metṓn) m (feminine μετοῦσα, neuter μετόν); first/third declension

1. present active participle of μέτειμι (méteimi, “to have a share in”)

Declension

First and third declension of μετών; μετοῦσᾰ; μετόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		μετών metṓn	μετοῦσᾰ metoûsa	μετόν metón		μετόντε metónte	μετούσᾱ metoúsā	μετόντε metónte		μετόντες metóntes	μετοῦσαι metoûsai	μετόντᾰ metónta
Genitive		μετόντος metóntos	μετούσης metoúsēs	μετόντος metóntos		μετόντοιν metóntoin	μετούσαιν metoúsain	μετόντοιν metóntoin		μετόντων metóntōn	μετουσῶν metousôn	μετόντων metóntōn
Dative		μετόντῐ metónti	μετούσῃ metoúsēi	μετόντῐ metónti		μετόντοιν metóntoin	μετούσαιν metoúsain	μετόντοιν metóntoin		μετοῦσῐ / μετοῦσῐν metoûsi(n)	μετούσαις metoúsais	μετοῦσῐ / μετοῦσῐν metoûsi(n)
Accusative		μετόντᾰ metónta	μετοῦσᾰν metoûsan	μετόν metón		μετόντε metónte	μετούσᾱ metoúsā	μετόντε metónte		μετόντᾰς metóntas	μετούσᾱς metoúsās	μετόντᾰ metónta
Vocative		μετών metṓn	μετοῦσᾰ metoûsa	μετόν metón		μετόντε metónte	μετούσᾱ metoúsā	μετόντε metónte		μετόντες metóntes	μετοῦσαι metoûsai	μετόντᾰ metónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		μετόντως metóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.