μισημένος

See also: μισεμένος

Greek

Etymology

Perfect participle of μισιέμαι (misiémai) and of μισούμαι (misoúmai), passive voice forms of μισώ (“I hate”).

Pronunciation

• IPA^(key): /mi.siˈme.nos/
• Hyphenation: μι‧ση‧μέ‧νος

Participle

μισημένος • (misiménos) m (feminine μισημένη, neuter μισημένο)

1. who is hated

Declension

Declension of μισημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μισημένος •	μισημένη •	μισημένο •	μισημένοι •	μισημένες •	μισημένα •
genitive	μισημένου •	μισημένης •	μισημένου •	μισημένων •	μισημένων •	μισημένων •
accusative	μισημένο •	μισημένη •	μισημένο •	μισημένους •	μισημένες •	μισημένα •
vocative	μισημένε •	μισημένη •	μισημένο •	μισημένοι •	μισημένες •	μισημένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μισημένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μισημένος, etc.)

Synonyms

• μισητός (misitós, “deserving hatred”, adjective)