νεκροθάφτης
Greek
Etymology
From Koine Greek νεκροθάφτης (nekrotháphtēs), equivalent to νεκρο- (nekro-, “death”) + θάβω (thávo, “to bury”).
Pronunciation
Noun
νεκροθάφτης • (nekrotháftis) m (plural νεκροθάφτες)
- gravedigger (person employed to dig graves)
- Ο νεκροθάφτης καλύπτει το φέρετρο με χώμα. ― O nekrotháftis kalýptei to féretro me chóma. ― The gravedigger is covering the coffin with dirt.
- (figuratively) ender, wrecker, ruiner (someone or something that puts an end to something else)
- Ο Εμφυλιος Πόλεμος ήταν ο νεκροθάφτης της εθνικής ενότητας. ― O Emfylios Pólemos ítan o nekrotháftis tis ethnikís enótitas. ― The civil war put an end to national unity.
Declension
Declension of νεκροθάφτης
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | νεκροθάφτης • | νεκροθάφτες • |
| genitive | νεκροθάφτη • | νεκροθαφτών • |
| accusative | νεκροθάφτη • | νεκροθάφτες • |
| vocative | νεκροθάφτη • | νεκροθάφτες • |
Synonyms
- (gravedigger): ενταφιάστης m (entafiástis), πεθαμενατζής m (pethamenatzís) (colloquial, pejorative)