οίκτος

Greek

Etymology

Derived from Ancient Greek οἶκτος (oîktos).

Noun

οίκτος • (oíktos) m (plural οίκτοι)

1. the pity, mercy, compassion

   Προκαλεί φθόνο παρά οίκτο. ― Prokaleí fthóno pará oíkto. ― He provokes envy rather than pity.

Declension

declension of οίκτος

case     \     number	singular	plural
nominative	οίκτος •	οίκτοι •
genitive	οίκτου •	οίκτων •
accusative	οίκτο •	οίκτους •
vocative	οίκτε •	οίκτοι •

References

• οίκτος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.