οδοντικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὀδοντικός (odontikós). See δόντι (dónti) and -ικός (-ikós).

Adjective

οδοντικός • (odontikós) m (feminine οδοντική, neuter οδοντικό)

1. (medicine) dental, concerning the teeth

   οδοντικό νήμα

   dental floss

2. (phonetics, phonology) dental

   τα οδοντικά σύμφωνα είναι τα τ, δ, θ και ντ

   the dental consonants are τ, δ, θ and ντ

Declension

Declension of οδοντικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	οδοντικός •	οδοντική •	οδοντικό •	οδοντικοί •	οδοντικές •	οδοντικά •
genitive	οδοντικού •	οδοντικής •	οδοντικού •	οδοντικών •	οδοντικών •	οδοντικών •
accusative	οδοντικό •	οδοντική •	οδοντικό •	οδοντικούς •	οδοντικές •	οδοντικά •
vocative	οδοντικέ •	οδοντική •	οδοντικό •	οδοντικοί •	οδοντικές •	οδοντικά •

Further reading

• “οδοντικός”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998