οἰκείων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /oi̯.kěː.ɔːn/ → /yˈci.on/ → /iˈci.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /oi̯.kěː.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /yˈki.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈci.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈci.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈci.on/

Participle

οἰκείων • (oikeíōn) m (feminine οἰκείουσᾰ, neuter οἰκεῖον); first/third declension

1. (Epic) present active participle of οἰκέω (oikéō)

Declension

First and third declension of οἰκείων; οἰκείουσᾰ; οἰκεῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		οἰκείων oikeíōn	οἰκείουσᾰ oikeíousa	οἰκεῖον oikeîon		οἰκείοντε oikeíonte	οἰκειούσᾱ oikeioúsā	οἰκείοντε oikeíonte		οἰκείοντες oikeíontes	οἰκείουσαι oikeíousai	οἰκείοντᾰ oikeíonta
Genitive		οἰκείοντος oikeíontos	οἰκειούσης oikeioúsēs	οἰκείοντος oikeíontos		οἰκειόντοιν oikeióntoin	οἰκειούσαιν oikeioúsain	οἰκειόντοιν oikeióntoin		οἰκειόντων oikeióntōn	οἰκειουσῶν oikeiousôn	οἰκειόντων oikeióntōn
Dative		οἰκείοντῐ oikeíonti	οἰκειούσῃ oikeioúsēi	οἰκείοντῐ oikeíonti		οἰκειόντοιν oikeióntoin	οἰκειούσαιν oikeioúsain	οἰκειόντοιν oikeióntoin		οἰκείουσῐ / οἰκείουσῐν oikeíousi(n)	οἰκειούσαις oikeioúsais	οἰκείουσῐ / οἰκείουσῐν oikeíousi(n)
Accusative		οἰκείοντᾰ oikeíonta	οἰκείουσᾰν oikeíousan	οἰκεῖον oikeîon		οἰκείοντε oikeíonte	οἰκειούσᾱ oikeioúsā	οἰκείοντε oikeíonte		οἰκείοντᾰς oikeíontas	οἰκειούσᾱς oikeioúsās	οἰκείοντᾰ oikeíonta
Vocative		οἰκείων oikeíōn	οἰκείουσᾰ oikeíousa	οἰκεῖον oikeîon		οἰκείοντε oikeíonte	οἰκειούσᾱ oikeioúsā	οἰκείοντε oikeíonte		οἰκείοντες oikeíontes	οἰκείουσαι oikeíousai	οἰκείοντᾰ oikeíonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		οἰκειόντως oikeióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.