πανοπλία

Ancient Greek

Etymology

From πάνοπλος (pánoplos, “in full armour”) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā), from πᾶς (pâs, “all, every”) + ὅπλον (hóplon, “armour”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.no.plí.aː/ → /pa.noˈpli.a/ → /pa.noˈpli.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.no.plí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.noˈpli.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.noˈpli.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.noˈpli.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.noˈpli.a/

Noun

πᾰνοπλῐ́ᾱ • (panoplíā) f (genitive πᾰνοπλῐ́ᾱς); first declension

1. suit of armour

Inflection

First declension of ἡ πᾰνοπλῐ́ᾱ; τῆς πᾰνοπλῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πᾰνοπλῐ́ᾱ hē panoplíā	τὼ πᾰνοπλῐ́ᾱ tṑ panoplíā	αἱ πᾰνοπλῐ́αι hai panoplíai
Genitive	τῆς πᾰνοπλῐ́ᾱς tês panoplíās	τοῖν πᾰνοπλῐ́αιν toîn panoplíain	τῶν πᾰνοπλῐῶν tôn panopliôn
Dative	τῇ πᾰνοπλῐ́ᾳ têi panoplíāi	τοῖν πᾰνοπλῐ́αιν toîn panoplíain	ταῖς πᾰνοπλῐ́αις taîs panoplíais
Accusative	τὴν πᾰνοπλῐ́ᾱν tḕn panoplíān	τὼ πᾰνοπλῐ́ᾱ tṑ panoplíā	τᾱ̀ς πᾰνοπλῐ́ᾱς tā̀s panoplíās
Vocative	πᾰνοπλῐ́ᾱ panoplíā	πᾰνοπλῐ́ᾱ panoplíā	πᾰνοπλῐ́αι panoplíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: panoply

References

• “πανοπλία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πανοπλία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

---

Greek

Noun

πανοπλία • (panoplía) f (plural πανοπλίες)

1. (military) armour, armor (tanks, etc)
2. (military, history) suit of armour, armour, armor

Declension

Declension of πανοπλία

	singular	plural
nominative	πανοπλία •	πανοπλίες •
genitive	πανοπλίας •	πανοπλιών •
accusative	πανοπλία •	πανοπλίες •
vocative	πανοπλία •	πανοπλίες •

Synonyms

• τεθωρακισμένα n pl (tethorakisména, “tanks, etc”)

Related terms

• αλυσιδωτή πανοπλία f (alysidotí panoplía, “chain mail”)