παντοτινός

Greek

Adjective

παντοτινός • (pantotinós) m (feminine παντοτινή, neuter παντοτινό)

1. everlasting

Declension

Declension of παντοτινός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	παντοτινός (pantotinós)	παντοτινή (pantotiní)	παντοτινό (pantotinó)		παντοτινοί (pantotinoí)	παντοτινές (pantotinés)	παντοτινά (pantotiná)
genitive	παντοτινού (pantotinoú)	παντοτινής (pantotinís)	παντοτινού (pantotinoú)		παντοτινών (pantotinón)	παντοτινών (pantotinón)	παντοτινών (pantotinón)
accusative	παντοτινό (pantotinó)	παντοτινή (pantotiní)	παντοτινό (pantotinó)		παντοτινούς (pantotinoús)	παντοτινές (pantotinés)	παντοτινά (pantotiná)
vocative	παντοτινέ (pantotiné)	παντοτινή (pantotiní)	παντοτινό (pantotinó)		παντοτινοί (pantotinoí)	παντοτινές (pantotinés)	παντοτινά (pantotiná)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παντοτινός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παντοτινός, etc.)

See also

• αέναος (aénaos, “perpetual”)