πείσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pěː.saːs/ → /ˈpi.sas/ → /ˈpi.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.sas/

Participle

πείσᾱς • (peísās) m (feminine πείσᾱσᾰ, neuter πεῖσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of πείθω (peíthō)

Declension

First and third declension of πείσᾱς; πείσᾱσᾰ; πεῖσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πείσᾱς peísās	πείσᾱσᾰ peísāsa	πεῖσᾰν peîsan		πείσᾰντε peísante	πεισᾱ́σᾱ peisā́sā	πείσᾰντε peísante		πείσᾰντες peísantes	πείσᾱσαι peísāsai	πείσᾰντᾰ peísanta
Genitive		πείσᾰντος peísantos	πεισᾱ́σης peisā́sēs	πείσᾰντος peísantos		πεισᾰ́ντοιν peisántoin	πεισᾱ́σαιν peisā́sain	πεισᾰ́ντοιν peisántoin		πεισᾰ́ντων peisántōn	πεισᾱσῶν peisāsôn	πεισᾰ́ντων peisántōn
Dative		πείσᾰντῐ peísanti	πεισᾱ́σῃ peisā́sēi	πείσᾰντῐ peísanti		πεισᾰ́ντοιν peisántoin	πεισᾱ́σαιν peisā́sain	πεισᾰ́ντοιν peisántoin		πείσᾱσῐ / πείσᾱσῐν peísāsi(n)	πεισᾱ́σαις peisā́sais	πείσᾱσῐ / πείσᾱσῐν peísāsi(n)
Accusative		πείσᾰντᾰ peísanta	πείσᾱσᾰν peísāsan	πεῖσᾰν peîsan		πείσᾰντε peísante	πεισᾱ́σᾱ peisā́sā	πείσᾰντε peísante		πείσᾰντᾰς peísantas	πεισᾱ́σᾱς peisā́sās	πείσᾰντᾰ peísanta
Vocative		πείσᾱς peísās	πείσᾱσᾰ peísāsa	πεῖσᾰν peîsan		πείσᾰντε peísante	πεισᾱ́σᾱ peisā́sā	πείσᾰντε peísante		πείσᾰντες peísantes	πείσᾱσαι peísāsai	πείσᾰντᾰ peísanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πεισᾰ́ντως peisántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.