πιών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pi.ɔ̌ːn/ → /piˈon/ → /piˈon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pi.ɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /piˈon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈon/

Participle

πῐών • (piṓn) m (feminine πῐοῦσᾰ, neuter πῐόν); first/third declension

1. aorist active participle of πίνω (pínō, “to drink”)

Declension

First and third declension of πῐών; πῐοῦσᾰ; πῐόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῐών piṓn	πῐοῦσᾰ pioûsa	πῐόν pión		πῐόντε piónte	πῐούσᾱ pioúsā	πῐόντε piónte		πῐόντες pióntes	πῐοῦσαι pioûsai	πῐόντᾰ piónta
Genitive		πῐόντος pióntos	πῐούσης pioúsēs	πῐόντος pióntos		πῐόντοιν pióntoin	πῐούσαιν pioúsain	πῐόντοιν pióntoin		πῐόντων pióntōn	πῐουσῶν piousôn	πῐόντων pióntōn
Dative		πῐόντῐ piónti	πῐούσῃ pioúsēi	πῐόντῐ piónti		πῐόντοιν pióntoin	πῐούσαιν pioúsain	πῐόντοιν pióntoin		πῐοῦσῐ / πῐοῦσῐν pioûsi(n)	πῐούσαις pioúsais	πῐοῦσῐ / πῐοῦσῐν pioûsi(n)
Accusative		πῐόντᾰ piónta	πῐοῦσᾰν pioûsan	πῐόν pión		πῐόντε piónte	πῐούσᾱ pioúsā	πῐόντε piónte		πῐόντᾰς pióntas	πῐούσᾱς pioúsās	πῐόντᾰ piónta
Vocative		πῐών piṓn	πῐοῦσᾰ pioûsa	πῐόν pión		πῐόντε piónte	πῐούσᾱ pioúsā	πῐόντε piónte		πῐόντες pióntes	πῐοῦσαι pioûsai	πῐόντᾰ piónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῐόντως pióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.