πραγματικότητα

Greek

Etymology

πραγματικός (pragmatikós, “real, actual”) +‎ -ότητα (-ótita, “-ity, -ness”). First attested 1787.

Noun

πραγματικότητα • (pragmatikótita) f (plural πραγματικότητες)

1. reality, actuality

Declension

Declension of πραγματικότητα

	singular	plural
nominative	πραγματικότητα •	πραγματικότητες •
genitive	πραγματικότητας •	πραγματικοτήτων •
accusative	πραγματικότητα •	πραγματικότητες •
vocative	πραγματικότητα •	πραγματικότητες •

Related terms

• εικονική πραγματικότητα f (eikonikí pragmatikótita, “virtual reality”)