πραγματικός

Ancient Greek

Etymology

From πρᾶγμα (prâgma, “a thing done, a fact”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /praːŋ.ma.ti.kós/ → /praɣ.ma.tiˈkos/ → /praɣ.ma.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /praːŋ.ma.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /praɡ.ma.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /praɣ.ma.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /praɣ.ma.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /praɣ.ma.tiˈkos/

Adjective

πρᾱγμᾰτῐκός • (prāgmatikós) m (feminine πρᾱγμᾰτῐκή, neuter πρᾱγμᾰτῐκόν); first/second declension

1. fit for action or business; businesslike, statesmanlike
   1. (substantive) agent, attorney
2. (of things)
   1. (of history) political (including military)
   2. (of speech or action) able, prudent, statesmanlike
3. relating to subject-matter
   1. relating to fact, factual
   2. material (opposed to formal, verbal)
4. (magic) effective spell
5. troublesome, formidable (of a citadel)

Inflection

First and second declension of πρᾱγμᾰτῐκός; πρᾱγμᾰτῐκή; πρᾱγμᾰτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πρᾱγμᾰτῐκός prāgmatikós	πρᾱγμᾰτῐκή prāgmatikḗ	πρᾱγμᾰτῐκόν prāgmatikón		πρᾱγμᾰτῐκώ prāgmatikṓ	πρᾱγμᾰτῐκᾱ́ prāgmatikā́	πρᾱγμᾰτῐκώ prāgmatikṓ		πρᾱγμᾰτῐκοί prāgmatikoí	πρᾱγμᾰτῐκαί prāgmatikaí	πρᾱγμᾰτῐκᾰ́ prāgmatiká
Genitive		πρᾱγμᾰτῐκοῦ prāgmatikoû	πρᾱγμᾰτῐκῆς prāgmatikês	πρᾱγμᾰτῐκοῦ prāgmatikoû		πρᾱγμᾰτῐκοῖν prāgmatikoîn	πρᾱγμᾰτῐκαῖν prāgmatikaîn	πρᾱγμᾰτῐκοῖν prāgmatikoîn		πρᾱγμᾰτῐκῶν prāgmatikôn	πρᾱγμᾰτῐκῶν prāgmatikôn	πρᾱγμᾰτῐκῶν prāgmatikôn
Dative		πρᾱγμᾰτῐκῷ prāgmatikôi	πρᾱγμᾰτῐκῇ prāgmatikêi	πρᾱγμᾰτῐκῷ prāgmatikôi		πρᾱγμᾰτῐκοῖν prāgmatikoîn	πρᾱγμᾰτῐκαῖν prāgmatikaîn	πρᾱγμᾰτῐκοῖν prāgmatikoîn		πρᾱγμᾰτῐκοῖς prāgmatikoîs	πρᾱγμᾰτῐκαῖς prāgmatikaîs	πρᾱγμᾰτῐκοῖς prāgmatikoîs
Accusative		πρᾱγμᾰτῐκόν prāgmatikón	πρᾱγμᾰτῐκήν prāgmatikḗn	πρᾱγμᾰτῐκόν prāgmatikón		πρᾱγμᾰτῐκώ prāgmatikṓ	πρᾱγμᾰτῐκᾱ́ prāgmatikā́	πρᾱγμᾰτῐκώ prāgmatikṓ		πρᾱγμᾰτῐκούς prāgmatikoús	πρᾱγμᾰτῐκᾱ́ς prāgmatikā́s	πρᾱγμᾰτῐκᾰ́ prāgmatiká
Vocative		πρᾱγμᾰτῐκέ prāgmatiké	πρᾱγμᾰτῐκή prāgmatikḗ	πρᾱγμᾰτῐκόν prāgmatikón		πρᾱγμᾰτῐκώ prāgmatikṓ	πρᾱγμᾰτῐκᾱ́ prāgmatikā́	πρᾱγμᾰτῐκώ prāgmatikṓ		πρᾱγμᾰτῐκοί prāgmatikoí	πρᾱγμᾰτῐκαί prāgmatikaí	πρᾱγμᾰτῐκᾰ́ prāgmatiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πρᾱγμᾰτῐκῶς prāgmatikôs				πρᾱγμᾰτῐκώτερος prāgmatikṓteros				πρᾱγμᾰτῐκώτᾰτος prāgmatikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Dutch: pragmatisch
• English: pragmatic
• French: pragmatique
• German: pragmatisch
• Greek: πραγματικός (pragmatikós)
• Hungarian: pragmatikus
• Italian: pragmatico
• Polish: pragmatyczny
• Portuguese: pragmático
• Romanian: pragmatic
• Spanish: pragmático

Further reading

• “πραγματικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πραγματικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πραγματικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek πραγματικός (pragmatikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾaɣmatiˈkos/
• Hyphenation: πραγ‧μα‧τι‧κός

Adjective

πραγματικός • (pragmatikós) m (feminine πραγματική, neuter πραγματικό)

1. real, factual, actual (having physical existence), (having existence or substance)

Declension

Declension of πραγματικός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πραγματικός (pragmatikós)	πραγματική (pragmatikí)	πραγματικό (pragmatikó)		πραγματικοί (pragmatikoí)	πραγματικές (pragmatikés)	πραγματικά (pragmatiká)
genitive	πραγματικού (pragmatikoú)	πραγματικής (pragmatikís)	πραγματικού (pragmatikoú)		πραγματικών (pragmatikón)	πραγματικών (pragmatikón)	πραγματικών (pragmatikón)
accusative	πραγματικό (pragmatikó)	πραγματική (pragmatikí)	πραγματικό (pragmatikó)		πραγματικούς (pragmatikoús)	πραγματικές (pragmatikés)	πραγματικά (pragmatiká)
vocative	πραγματικέ (pragmatiké)	πραγματική (pragmatikí)	πραγματικό (pragmatikó)		πραγματικοί (pragmatikoí)	πραγματικές (pragmatikés)	πραγματικά (pragmatiká)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πραγματικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πραγματικός, etc.)

Synonyms

• αληθινός (alithinós)

Antonyms

• (antonym(s) of “imaginary”): φανταστικός (fantastikós)
• (antonym(s) of “fake”): ψευδής (psevdís)
• (antonym(s) of “made up”): πλασματικός (plasmatikós)

Derived terms

• εξωπραγματικός (exopragmatikós)
• πραγματικός αριθμός m (pragmatikós arithmós, “real number”)
• πραγματικότητα f (pragmatikótita)

 

Related terms

• see: πράγμα n (prágma, “thing, entity”)