πτόλις

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *ptólis, from Proto-Indo-European *tpólHis, from *tpelH-.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ptó.lis/ → /ˈpto.lis/ → /ˈpto.lis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ptó.lis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpto.lis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpto.lis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpto.lis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpto.lis/

Noun

πτόλῐς • (ptólis) f (genitive πτόλῐος); third declension

1. Epic form of πόλις (pólis)

Inflection

Third declension of πτόλῐς; πτόλῐος (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	πτόλῐς ptólis	πτόλῐε ptólie	πτόλῐες / πτόληες ptólies / ptólēes
Genitive	πτόλῐος / πτόληος ptólios / ptólēos	πτολῐ́οιῐν ptolíoiin	πτολῐ́ων ptolíōn
Dative	πτόλεϊ ptóleï	πτολῐ́οιῐν ptolíoiin	πτολῐ́εσσῐ / πτολῐ́εσσῐν / πτόλεσῐ / πτόλεσῐν / πτόλῐσῐ / πτόλῐσῐν ptolíessi(n) / ptólesi(n) / ptólisi(n)
Accusative	πτόλῐν ptólin	πτόλῐε ptólie	πτόλῐᾰς / πτόληᾰς / πτόλῑς ptólias / ptólēas / ptólīs
Vocative	πτόλῐ ptóli	πτόλῐε ptólie	πτόλῐες / πτόληες ptólies / ptólēes
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

• πτολίπορθος (ptolíporthos)

Descendants

• Ancient Greek: πόλις (pólis)