σιγμοειδής

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From σῖγμα (sîgma, “sigma”) +‎ -ειδής (-eidḗs, adjective of appearance).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /siːŋ.mo.eː.dɛ̌ːs/ → /siɣ.mo.iˈðis/ → /siɣ.mo.iˈðis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /siːŋ.mo.eː.dɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /siɡ.mo.iˈde̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /siɣ.mo.iˈðis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /siɣ.mo.iˈðis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siɣ.mo.iˈðis/

Adjective

σιγμοειδής • (sigmoeidḗs) m or f (neuter σιγμοειδές); third declension

1. Shaped like the lunar sigma (which resembles the English C), crescent-shaped.

Inflection

Third declension of σιγμοειδής; σιγμοειδές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		σιγμοειδής sigmoeidḗs	σιγμοειδές sigmoeidés		σιγμοειδεῖ sigmoeideî	σιγμοειδεῖ sigmoeideî		σιγμοειδεῖς sigmoeideîs	σιγμοειδῆ sigmoeidê
Genitive		σιγμοειδοῦς sigmoeidoûs	σιγμοειδοῦς sigmoeidoûs		σιγμοειδοῖν sigmoeidoîn	σιγμοειδοῖν sigmoeidoîn		σιγμοειδῶν sigmoeidôn	σιγμοειδῶν sigmoeidôn
Dative		σιγμοειδεῖ sigmoeideî	σιγμοειδεῖ sigmoeideî		σιγμοειδοῖν sigmoeidoîn	σιγμοειδοῖν sigmoeidoîn		σιγμοειδέσῐ / σιγμοειδέσῐν sigmoeidési(n)	σιγμοειδέσῐ / σιγμοειδέσῐν sigmoeidési(n)
Accusative		σιγμοειδῆ sigmoeidê	σιγμοειδές sigmoeidés		σιγμοειδεῖ sigmoeideî	σιγμοειδεῖ sigmoeideî		σιγμοειδεῖς sigmoeideîs	σιγμοειδῆ sigmoeidê
Vocative		σιγμοειδές sigmoeidés	σιγμοειδές sigmoeidés		σιγμοειδεῖ sigmoeideî	σιγμοειδεῖ sigmoeideî		σιγμοειδεῖς sigmoeideîs	σιγμοειδῆ sigmoeidê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		σιγμοειδῶς sigmoeidôs			—			—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “σιγμοειδής”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σιγμοειδής in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette