στέγω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *steg-, *teg-, a root with an s-mobile

cognates

From Proto-Indo-European: Lithuanian stíegiu (“to thatch, to cover a roof”), Latin tegō (“I cover”), Proto-Germanic *þakjaną (“to cover”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sté.ɡɔː/ → /ˈste.ɣo/ → /ˈste.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sté.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈste.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈste.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈste.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈste.ɣo/

Verb

στέγω • (stégō)

1. to cover closely, so as to keep water either out or in

Inflection

   Present: στέγω, στέγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στέγω	στέγεις	στέγει	στέγετον	στέγετον	στέγομεν	στέγετε	στέγουσῐ(ν)
	subjunctive	στέγω	στέγῃς	στέγῃ	στέγητον	στέγητον	στέγωμεν	στέγητε	στέγωσῐ(ν)
	optative	στέγοιμῐ	στέγοις	στέγοι	στέγοιτον	στεγοίτην	στέγοιμεν	στέγοιτε	στέγοιεν
	imperative		στέγε	στεγέτω	στέγετον	στεγέτων		στέγετε	στεγόντων
middle/ passive	indicative	στέγομαι	στέγῃ, στέγει	στέγεται	στέγεσθον	στέγεσθον	στεγόμεθᾰ	στέγεσθε	στέγονται
	subjunctive	στέγωμαι	στέγῃ	στέγηται	στέγησθον	στέγησθον	στεγώμεθᾰ	στέγησθε	στέγωνται
	optative	στεγοίμην	στέγοιο	στέγοιτο	στέγοισθον	στεγοίσθην	στεγοίμεθᾰ	στέγοισθε	στέγοιντο
	imperative		στέγου	στεγέσθω	στέγεσθον	στεγέσθων		στέγεσθε	στεγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στέγειν				στέγεσθαι
participle	m	στέγων				στεγόμενος
	f	στέγουσᾰ				στεγομένη
	n	στέγον				στεγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔστεγον, ἐστεγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστεγον	ἔστεγες	ἔστεγε(ν)	ἐστέγετον	ἐστεγέτην	ἐστέγομεν	ἐστέγετε	ἔστεγον
middle/ passive	indicative	ἐστεγόμην	ἐστέγου	ἐστέγετο	ἐστέγεσθον	ἐστεγέσθην	ἐστεγόμεθᾰ	ἐστέγεσθε	ἐστέγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στέξω, στέξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στέξω	στέξεις	στέξει	στέξετον	στέξετον	στέξομεν	στέξετε	στέξουσῐ(ν)
	optative	στέξοιμῐ	στέξοις	στέξοι	στέξοιτον	στεξοίτην	στέξοιμεν	στέξοιτε	στέξοιεν
middle	indicative	στέξομαι	στέξῃ, στέξει	στέξεται	στέξεσθον	στέξεσθον	στεξόμεθᾰ	στέξεσθε	στέξονται
	optative	στεξοίμην	στέξοιο	στέξοιτο	στέξοισθον	στεξοίσθην	στεξοίμεθᾰ	στέξοισθε	στέξοιντο
		active			middle
infinitive		στέξειν			στέξεσθαι
participle	m	στέξων			στεξόμενος
	f	στέξουσᾰ			στεξομένη
	n	στέξον			στεξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔστεξᾰ, ἐστεξᾰ́μην, ἐστέχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστεξᾰ	ἔστεξᾰς	ἔστεξε(ν)	ἐστέξᾰτον	ἐστεξᾰ́την	ἐστέξᾰμεν	ἐστέξᾰτε	ἔστεξᾰν
	subjunctive	στέξω	στέξῃς	στέξῃ	στέξητον	στέξητον	στέξωμεν	στέξητε	στέξωσῐ(ν)
	optative	στέξαιμῐ	στέξειᾰς, στέξαις	στέξειε(ν), στέξαι	στέξαιτον	στεξαίτην	στέξαιμεν	στέξαιτε	στέξειᾰν, στέξαιεν
	imperative		στέξον	στεξᾰ́τω	στέξᾰτον	στεξᾰ́των		στέξᾰτε	στεξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστεξᾰ́μην	ἐστέξω	ἐστέξᾰτο	ἐστέξᾰσθον	ἐστεξᾰ́σθην	ἐστεξᾰ́μεθᾰ	ἐστέξᾰσθε	ἐστέξᾰντο
	subjunctive	στέξωμαι	στέξῃ	στέξηται	στέξησθον	στέξησθον	στεξώμεθᾰ	στέξησθε	στέξωνται
	optative	στεξαίμην	στέξαιο	στέξαιτο	στέξαισθον	στεξαίσθην	στεξαίμεθᾰ	στέξαισθε	στέξαιντο
	imperative		στέξαι	στεξᾰ́σθω	στέξᾰσθον	στεξᾰ́σθων		στέξᾰσθε	στεξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστέχθην	ἐστέχθης	ἐστέχθη	ἐστέχθητον	ἐστεχθήτην	ἐστέχθημεν	ἐστέχθητε	ἐστέχθησᾰν
	subjunctive	στεχθῶ	στεχθῇς	στεχθῇ	στεχθῆτον	στεχθῆτον	στεχθῶμεν	στεχθῆτε	στεχθῶσῐ(ν)
	optative	στεχθείην	στεχθείης	στεχθείη	στεχθεῖτον, στεχθείητον	στεχθείτην, στεχθειήτην	στεχθεῖμεν, στεχθείημεν	στεχθεῖτε, στεχθείητε	στεχθεῖεν, στεχθείησᾰν
	imperative		στέχθητῐ	στεχθήτω	στέχθητον	στεχθήτων		στέχθητε	στεχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στέξαι			στέξᾰσθαι		στεχθῆναι
participle	m	στέξᾱς			στεξᾰ́μενος		στεχθείς
	f	στέξᾱσᾰ			στεξᾰμένη		στεχθεῖσᾰ
	n	στέξᾰν			στεξᾰ́μενον		στεχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• στέγαστρον (stégastron)

References

• “στέγω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στέγω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4722 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible