στοιχείου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stoi̯.kʰěː.uː/ → /styˈçi.u/ → /stiˈçi.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stoi̯.kʰěː.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /styˈkʰi.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /styˈçi.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /styˈçi.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stiˈçi.u/

Noun

στοιχείου • (stoikheíou)

1. (deprecated template usage) genitive singular of στοιχεῖον (stoikheîon)

Verb

στοιχείου • (stoikheíou)

1. second-person singular present active imperative of στοιχειόω (stoikheióō)

---

Greek

Noun

στοιχείου • (stoicheíou) n

1. Genitive singular form of στοιχείο (stoicheío).