συγκρουομένης

See also: συγκρουόμενης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nɛːs/ → /syŋ.ɡru.oˈme.nis/ → /siŋ.ɡru.oˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.o.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kru.oˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡru.oˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡru.oˈme.nis/

Participle

σῠγκρουομένης • (sunkrouoménēs)

1. nominative/accusative singular feminine of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)