συγκρουόμενοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.noi̯/ → /syŋ.ɡruˈo.me.ny/ → /siŋ.ɡruˈo.me.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.kruː.ó.me.noi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kruˈo.me.ny/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.ny/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡruˈo.me.ny/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡruˈo.me.ni/

Participle

σῠγκρουόμενοι • (sunkrouómenoi)

1. nominative/vocative plural masculine of σῠγκρουόμενος (sunkrouómenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋ.ɡru.ˈo.me.ni/
• Hyphenation: συ‧γκρου‧ό‧με‧νοι
• Homophone: συγκρουόμενη (sygkrouómeni)

Participle

συγκρουόμενοι • (sygkrouómenoi)

1. Nominative and vocative masculine plural form of συγκρουόμενος (sygkrouómenos).