συνίημι

Ancient Greek

Alternative forms

• ξυνίημι (xuníēmi) — Old Attic

Etymology

From συν- (sun-, “with, together”) +‎ ἵημι (híēmi, “to send”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sy.nǐː.ɛː.mi/ → /syˈni.i.mi/ → /siˈni.i.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sy.nǐː.ɛː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syˈni.e̝.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /syˈni.i.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syˈni.i.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siˈni.i.mi/

Verb

σῠνῑ́ημῐ • (sunī́ēmi)

1. to send together, to bring together or set together
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.8
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 7.210
   1. (middle voice) to come together, to come to an agreement
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 13.381
2. (figuratively) to perceive, hear
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 4.76
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.442
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 1.271
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.182
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 6.289
   • 442 BCE, Sophocles, Antigone 1218
   • 421 BCE, Aristophanes, Peace 603
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 2.226
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.47
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.273
   1. to be aware of, take notice of, observe
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 18.34
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.24
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 868
   2. to understand
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 4.114
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.3
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 791E
      • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Pythian Ode 3.80
      • 472 BCE, Aeschylus, The Persians 361
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 3.46
      • 388 BCE, Aristophanes, Plutus 45
      • 458 BCE, Aeschylus, The Libation Bearers 887
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1243
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1479
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.6.9
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 1.6.2
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 1.6.4
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Electra 1347
      • 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 1112
      • 414 BCE, Aristophanes, The Birds 946
      • 386 BCE – 367 BCE, Plato, Parmenides 128A
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.110
      • 125 CE – 200 CE, Lucian, Dialogues of the Gods 2.1

Inflection

   Present: σῠνῑ́ημῐ, σῠνῑ́εμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνῑ́ημῐ	σῠνῑ́ης	σῠνῑ́ησῐ(ν)	σῠνῑ́ετον	σῠνῑ́ετον	σῠνῑ́εμεν	σῠνῑ́ετε	σῠνῑᾶσῐ(ν)
	subjunctive	σῠνῑῶ	σῠνῑῇς	σῠνῑῇ	σῠνῑῆτον	σῠνῑῆτον	σῠνῑῶμεν	σῠνῑῆτε	σῠνῑῶσῐ(ν)
	optative	σῠνῑείην	σῠνῑείης	σῠνῑείη	σῠνῑεῖτον, σῠνῑείητον	σῠνῑείτην, σῠνῑειήτην	σῠνῑεῖμεν, σῠνῑείημεν	σῠνῑεῖτε, σῠνῑείητε	σῠνῑεῖεν, σῠνῑείησᾰν
	imperative		σῠνῑ́ει	σῠνῑέτω	σῠνῑ́ετον	σῠνῑέτων		σῠνῑ́ετε	σῠνῑέντων
middle/ passive	indicative	σῠνῑ́εμαι	σῠνῑ́εσαι	σῠνῑ́εται	σῠνῑ́εσθον	σῠνῑ́εσθον	σῠνῑέμεθᾰ	σῠνῑ́εσθε	σῠνῑ́ενται
	subjunctive	σῠνῑῶμαι	σῠνῑῇ	σῠνῑῆται	σῠνῑῆσθον	σῠνῑῆσθον	σῠνῑώμεθᾰ	σῠνῑῆσθε	σῠνῑῶνται
	optative	σῠνῑείμην	σῠνῑεῖο	σῠνῑεῖτο, σῠνῑοῖτο	σῠνῑεῖσθον, σῠνῑοῖσθον	σῠνῑείσθην, σῠνῑοίσθην	σῠνῑείμεθᾰ, σῠνῑοίμεθᾰ	σῠνῑεῖσθε, σῠνῑοῖσθε	σῠνῑεῖντο, σῠνῑοῖντο
	imperative		σῠνῑ́εσο	σῠνῑέσθω	σῠνῑ́εσθον	σῠνῑέσθων		σῠνῑ́εσθε	σῠνῑέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σῠνῑέναι				σῠνῑ́εσθαι
participle	m	σῠνῑείς				σῠνῑέμενος
	f	σῠνῑεῖσᾰ				σῠνῑεμένη
	n	σῠνῑέν				σῠνῑέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: σῠνῑ́ην, σῠνῑέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνῑ́ην	σῠνῑ́εις	σῠνῑ́ει	σῠνῑ́ετον	σῠνῑέτην	σῠνῑ́εμεν	σῠνῑ́ετε	σῠνῑ́εσᾰν
middle/ passive	indicative	σῠνῑέμην	σῠνῑ́εσο	σῠνῑ́ετο	σῠνῑ́εσθον	σῠνῑέσθην	σῠνῑέμεθᾰ	σῠνῑ́εσθε	σῠνῑ́εντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σῠνήσω, σῠνήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνήσω	σῠνήσεις	σῠνήσει	σῠνήσετον	σῠνήσετον	σῠνήσομεν	σῠνήσετε	σῠνήσουσῐ(ν)
	optative	σῠνήσοιμῐ	σῠνήσοις	σῠνήσοι	σῠνήσοιτον	σῠνησοίτην	σῠνήσοιμεν	σῠνήσοιτε	σῠνήσοιεν
middle	indicative	σῠνήσομαι	σῠνήσῃ, σῠνήσει	σῠνήσεται	σῠνήσεσθον	σῠνήσεσθον	σῠνησόμεθᾰ	σῠνήσεσθε	σῠνήσονται
	optative	σῠνησοίμην	σῠνήσοιο	σῠνήσοιτο	σῠνήσοισθον	σῠνησοίσθην	σῠνησοίμεθᾰ	σῠνήσοισθε	σῠνήσοιντο
		active			middle
infinitive		σῠνήσειν			σῠνήσεσθαι
participle	m	σῠνήσων			σῠνησόμενος
	f	σῠνήσουσᾰ			σῠνησομένη
	n	σῠνῆσον			σῠνησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σῠνῆκᾰ, σῠνηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνῆκᾰ	σῠνῆκᾰς	σῠνῆκε(ν)	σῠνήκᾰτον	σῠνηκᾰ́την	σῠνήκᾰμεν	σῠνήκᾰτε	σῠνῆκᾰν
middle	indicative	σῠνηκᾰ́μην	σῠνήκω	σῠνήκᾰτο	σῠνήκᾰσθον	σῠνηκᾰ́σθην	σῠνηκᾰ́μεθᾰ	σῠνήκᾰσθε	σῠνήκᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: σῠνείμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				σῠνεῖτον	σῠνείτην	σῠνεῖμεν	σῠνεῖτε	σῠνεῖσᾰν
	subjunctive	ῶ	ῇς	ῇ	ῆτον	ῆτον	ῶμεν	ῆτε	ῶσῐ(ν)
	optative	είην	είης	είη	εῖτον, είητον	είτην, ειήτην	εῖμεν, είημεν	εῖτε, είητε	εῖεν, είησᾰν
	imperative		ές	έτω	έτον	έτων		έτε	έντων
middle	indicative	σῠνείμην	σῠνεῖσο	σῠνεῖτο	σῠνεῖσθον	σῠνείσθην	σῠνείμεθᾰ	σῠνεῖσθε	σῠνεῖντο
	subjunctive	ῶμαι	ῇ	ῆται	ῆσθον	ῆσθον	ώμεθᾰ	ῆσθε	ῶνται
	optative	είμην	εῖο	εῖτο, οῖτο	εῖσθον	είσθην	είμεθᾰ	εῖσθε	εῖντο
	imperative		οῦ	έσθω	έσθον	έσθων		έσθε	έσθων
		active			middle
infinitive		εῖναι			έσθαι
participle	m	είς			έμενος
	f	εῖσᾰ			εμένη
	n	έν			έμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: σῠνεῖκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σῠνεῖκᾰ	σῠνεῖκᾰς	σῠνεῖκε(ν)	σῠνείκᾰτον	σῠνείκᾰτον	σῠνείκᾰμεν	σῠνείκᾰτε	σῠνείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	σῠνείκω	σῠνείκῃς	σῠνείκῃ	σῠνείκητον	σῠνείκητον	σῠνείκωμεν	σῠνείκητε	σῠνείκωσῐ(ν)
	optative	σῠνείκοιμῐ, σῠνεικοίην	σῠνείκοις, σῠνεικοίης	σῠνείκοι, σῠνεικοίη	σῠνείκοιτον	σῠνεικοίτην	σῠνείκοιμεν	σῠνείκοιτε	σῠνείκοιεν
	imperative		σῠνεῖκε	σῠνεικέτω	σῠνείκετον	σῠνεικέτων		σῠνείκετε	σῠνεικόντων
		active
infinitive		σῠνεικέναι
participle	m	σῠνεικώς
	f	σῠνεικυῖᾰ
	n	σῠνεικός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• προσσυνίημι (prossuníēmi)

Related terms

• ἀσύνετος (asúnetos)
• σύνεσις (súnesis)
• συνετός (sunetós)

References

• “συνίημι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• συνίημι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• συνίημι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G4920 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible