συνύπαρξη

Greek

Etymology

From Ancient Greek συνύπαρξις (sunúparxis). Synchronically analysable as συν- (syn-) +‎ ύπαρξη (ýparxi).

Noun

συνύπαρξη • (synýparxi) f

1. coexistence

Declension

Declension of συνύπαρξη

	singular	plural
nominative	συνύπαρξη •	συνυπάρξεις •
genitive	συνύπαρξης •	συνυπάρξεων •
accusative	συνύπαρξη •	συνυπάρξεις •
vocative	συνύπαρξη •	συνυπάρξεις •
Older or formal genitive singular: συνυπάρξεως •

Further reading

• συνύπαρξη, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language