τέρετρον

Ancient Greek

Etymology

From τετραίνω (tetraínō, “to bore”) +‎ -τρον (-tron).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /té.re.tron/ → /ˈte.re.tron/ → /ˈte.re.tron/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /té.re.tron/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈte.re.tron/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈte.re.tron/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈte.re.tron/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈte.re.tron/

Noun

τέρετρον • (téretron) n (genitive τερέτρου); second declension

1. borer, gimlet

Inflection

Second declension of τὸ τέρετρον; τοῦ τερέτρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ τέρετρον tò téretron	τὼ τερέτρω tṑ terétrō	τᾰ̀ τέρετρᾰ tà téretra
Genitive	τοῦ τερέτρου toû terétrou	τοῖν τερέτροιν toîn terétroin	τῶν τερέτρων tôn terétrōn
Dative	τῷ τερέτρῳ tôi terétrōi	τοῖν τερέτροιν toîn terétroin	τοῖς τερέτροις toîs terétrois
Accusative	τὸ τέρετρον tò téretron	τὼ τερέτρω tṑ terétrō	τᾰ̀ τέρετρᾰ tà téretra
Vocative	τέρετρον téretron	τερέτρω terétrō	τέρετρᾰ téretra
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• τερέτριον (terétrion)

Further reading

• “τέρετρον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τέρετρον”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• τέρετρον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette