τισάμενος

See also: Τισαμενός

Ancient Greek

Etymology 1

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ti.sá.me.nos/ → /tiˈsa.me.nos/ → /tiˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ti.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/

Participle

τῐσάμενος • (tisámenos) m (feminine τῐσᾰμένη, neuter τῐσάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of τίνω (tínō)

Declension

First and second declension of τῐσᾰ́μενος; τῐσᾰμένη; τῐσᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τῐσᾰ́μενος tisámenos	τῐσᾰμένη tisaménē	τῐσᾰ́μενον tisámenon		τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰμένᾱ tisaménā	τῐσᾰμένω tisaménō		τῐσᾰ́μενοι tisámenoi	τῐσᾰ́μεναι tisámenai	τῐσᾰ́μενᾰ tisámena
Genitive		τῐσᾰμένου tisaménou	τῐσᾰμένης tisaménēs	τῐσᾰμένου tisaménou		τῐσᾰμένοιν tisaménoin	τῐσᾰμέναιν tisaménain	τῐσᾰμένοιν tisaménoin		τῐσᾰμένων tisaménōn	τῐσᾰμένων tisaménōn	τῐσᾰμένων tisaménōn
Dative		τῐσᾰμένῳ tisaménōi	τῐσᾰμένῃ tisaménēi	τῐσᾰμένῳ tisaménōi		τῐσᾰμένοιν tisaménoin	τῐσᾰμέναιν tisaménain	τῐσᾰμένοιν tisaménoin		τῐσᾰμένοις tisaménois	τῐσᾰμέναις tisaménais	τῐσᾰμένοις tisaménois
Accusative		τῐσᾰ́μενον tisámenon	τῐσᾰμένην tisaménēn	τῐσᾰ́μενον tisámenon		τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰμένᾱ tisaménā	τῐσᾰμένω tisaménō		τῐσᾰμένους tisaménous	τῐσᾰμένᾱς tisaménās	τῐσᾰ́μενᾰ tisámena
Vocative		τῐσᾰ́μενε tisámene	τῐσᾰμένη tisaménē	τῐσᾰ́μενον tisámenon		τῐσᾰμένω tisaménō	τῐσᾰμένᾱ tisaménā	τῐσᾰμένω tisaménō		τῐσᾰ́μενοι tisámenoi	τῐσᾰ́μεναι tisámenai	τῐσᾰ́μενᾰ tisámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τῐσᾰμένως tisaménōs				τῐσᾰμενώτερος tisamenṓteros				τῐσᾰμενώτᾰτος tisamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tiː.sá.me.nos/ → /tiˈsa.me.nos/ → /tiˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tiː.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈsa.me.nos/

Participle

τῑσάμενος • (tīsámenos) m (feminine τῑσᾰμένη, neuter τῑσάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of τῑ́ω (tī́ō)

Declension

First and second declension of τῑσᾰ́μενος; τῑσᾰμένη; τῑσᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τῑσᾰ́μενος tīsámenos	τῑσᾰμένη tīsaménē	τῑσᾰ́μενον tīsámenon		τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰμένᾱ tīsaménā	τῑσᾰμένω tīsaménō		τῑσᾰ́μενοι tīsámenoi	τῑσᾰ́μεναι tīsámenai	τῑσᾰ́μενᾰ tīsámena
Genitive		τῑσᾰμένου tīsaménou	τῑσᾰμένης tīsaménēs	τῑσᾰμένου tīsaménou		τῑσᾰμένοιν tīsaménoin	τῑσᾰμέναιν tīsaménain	τῑσᾰμένοιν tīsaménoin		τῑσᾰμένων tīsaménōn	τῑσᾰμένων tīsaménōn	τῑσᾰμένων tīsaménōn
Dative		τῑσᾰμένῳ tīsaménōi	τῑσᾰμένῃ tīsaménēi	τῑσᾰμένῳ tīsaménōi		τῑσᾰμένοιν tīsaménoin	τῑσᾰμέναιν tīsaménain	τῑσᾰμένοιν tīsaménoin		τῑσᾰμένοις tīsaménois	τῑσᾰμέναις tīsaménais	τῑσᾰμένοις tīsaménois
Accusative		τῑσᾰ́μενον tīsámenon	τῑσᾰμένην tīsaménēn	τῑσᾰ́μενον tīsámenon		τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰμένᾱ tīsaménā	τῑσᾰμένω tīsaménō		τῑσᾰμένους tīsaménous	τῑσᾰμένᾱς tīsaménās	τῑσᾰ́μενᾰ tīsámena
Vocative		τῑσᾰ́μενε tīsámene	τῑσᾰμένη tīsaménē	τῑσᾰ́μενον tīsámenon		τῑσᾰμένω tīsaménō	τῑσᾰμένᾱ tīsaménā	τῑσᾰμένω tīsaménō		τῑσᾰ́μενοι tīsámenoi	τῑσᾰ́μεναι tīsámenai	τῑσᾰ́μενᾰ tīsámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τῑσᾰμένως tīsaménōs				τῑσᾰμενώτερος tīsamenṓteros				τῑσᾰμενώτᾰτος tīsamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.