υποχρεωτικός
Greek
Etymology
From (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek ὐπόχρεος (upókhreos, “indebted”)
Pronunciation
Adjective
υποχρεωτικός • (ypochreotikós) m (feminine υποχρεωτική, neuter υποχρεωτικό)
- obligatory, compulsory, mandatory
- Στην Ελλάδα, είναι υποχρεωτικό να πας στον στρατό. ― Stin Elláda, eínai ypochreotikó na pas ston strató. ― In Greece, it's compulsory to join the army.
- obliging, helpful
Declension
Declension of υποχρεωτικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | υποχρεωτικός • | υποχρεωτική • | υποχρεωτικό • | υποχρεωτικοί • | υποχρεωτικές • | υποχρεωτικά • |
| genitive | υποχρεωτικού • | υποχρεωτικής • | υποχρεωτικού • | υποχρεωτικών • | υποχρεωτικών • | υποχρεωτικών • |
| accusative | υποχρεωτικό • | υποχρεωτική • | υποχρεωτικό • | υποχρεωτικούς • | υποχρεωτικές • | υποχρεωτικά • |
| vocative | υποχρεωτικέ • | υποχρεωτική • | υποχρεωτικό • | υποχρεωτικοί • | υποχρεωτικές • | υποχρεωτικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο υποχρεωτικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο υποχρεωτικός, etc.) | |||||