φαινόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰai̯.nó.me.non/ → /ɸɛˈno.me.non/ → /feˈno.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰai̯.nó.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰɛˈno.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸɛˈno.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /feˈno.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /feˈno.me.non/

Participle

φαινόμενον • (phainómenon)

1. masculine accusative singular of φαινόμενος (phainómenos), present middle/passive participle of φαίνω (phaínō)
2. neuter nominative singular of φαινόμενος (phainómenos)
3. neuter accusative singular of φαινόμενος (phainómenos)
4. neuter vocative singular of φαινόμενος (phainómenos)

Descendants

• Greek: φαινόμενο (fainómeno)
• → Latin: phaenomenon
  • → English: phenomenon
  • French: phénomène