φαινόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰai̯.nó.me.nos/ → /ɸɛˈno.me.nos/ → /feˈno.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰai̯.nó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰɛˈno.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸɛˈno.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /feˈno.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /feˈno.me.nos/

Participle

φαινόμενος • (phainómenos)

1. present middle/passive participle of φαίνω (phaínō)

Inflection

First and second declension of φαινόμενος; φαινομένη; φαινόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φαινόμενος phainómenos	φαινομένη phainoménē	φαινόμενον phainómenon		φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō		φαινόμενοι phainómenoi	φαινόμεναι phainómenai	φαινόμενᾰ phainómena
Genitive		φαινομένου phainoménou	φαινομένης phainoménēs	φαινομένου phainoménou		φαινομένοιν phainoménoin	φαινομέναιν phainoménain	φαινομένοιν phainoménoin		φαινομένων phainoménōn	φαινομένων phainoménōn	φαινομένων phainoménōn
Dative		φαινομένῳ phainoménōi	φαινομένῃ phainoménēi	φαινομένῳ phainoménōi		φαινομένοιν phainoménoin	φαινομέναιν phainoménain	φαινομένοιν phainoménoin		φαινομένοις phainoménois	φαινομέναις phainoménais	φαινομένοις phainoménois
Accusative		φαινόμενον phainómenon	φαινομένην phainoménēn	φαινόμενον phainómenon		φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō		φαινομένους phainoménous	φαινομένᾱς phainoménās	φαινόμενᾰ phainómena
Vocative		φαινόμενε phainómene	φαινομένη phainoménē	φαινόμενον phainómenon		φαινομένω phainoménō	φαινομένᾱ phainoménā	φαινομένω phainoménō		φαινόμενοι phainómenoi	φαινόμεναι phainómenai	φαινόμενᾰ phainómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φαινομένως phainoménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.