φωνέω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From φωνή (phōnḗ, “sound”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

φωνέω • (phōnéō)

  1. to produce a sound or tone
  2. to speak loud or clearly; to speak, give utterance, voice (of men)
  3. to call by name, call
  4. to speak, tell of

Inflection

[edit]
   Present: φωνέω, φωνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φωνέω φωνέεις φωνέει φωνέετον φωνέετον φωνέομεν φωνέετε φωνέουσῐ(ν)
subjunctive φωνέω φωνέῃς φωνέῃ φωνέητον φωνέητον φωνέωμεν φωνέητε φωνέωσῐ(ν)
optative φωνέοιμῐ φωνέοις φωνέοι φωνέοιτον φωνεοίτην φωνέοιμεν φωνέοιτε φωνέοιεν
imperative   φώνεε φωνεέτω φωνέετον φωνεέτων   φωνέετε φωνεόντων
middle/
passive 		indicative φωνέομαι φωνέῃ,
φωνέει 		φωνέεται φωνέεσθον φωνέεσθον φωνεόμεθᾰ φωνέεσθε φωνέονται
subjunctive φωνέωμαι φωνέῃ φωνέηται φωνέησθον φωνέησθον φωνεώμεθᾰ φωνέησθε φωνέωνται
optative φωνεοίμην φωνέοιο φωνέοιτο φωνέοισθον φωνεοίσθην φωνεοίμεθᾰ φωνέοισθε φωνέοιντο
imperative   φωνέου φωνεέσθω φωνέεσθον φωνεέσθων   φωνέεσθε φωνεέσθων
active middle/passive
infinitive φωνέειν φωνέεσθαι
participle m φωνέων φωνεόμενος
f φωνέουσᾰ φωνεομένη
n φωνέον φωνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φωνῶ, φωνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φωνῶ φωνεῖς φωνεῖ φωνεῖτον φωνεῖτον φωνοῦμεν φωνεῖτε φωνοῦσῐ(ν)
subjunctive φωνῶ φωνῇς φωνῇ φωνῆτον φωνῆτον φωνῶμεν φωνῆτε φωνῶσῐ(ν)
optative φωνοίην,
φωνοῖμῐ 		φωνοίης,
φωνοῖς 		φωνοίη,
φωνοῖ 		φωνοῖτον,
φωνοίητον 		φωνοίτην,
φωνοιήτην 		φωνοῖμεν,
φωνοίημεν 		φωνοῖτε,
φωνοίητε 		φωνοῖεν,
φωνοίησᾰν
imperative   φώνει φωνείτω φωνεῖτον φωνείτων   φωνεῖτε φωνούντων
middle/
passive 		indicative φωνοῦμαι φωνεῖ,
φωνῇ 		φωνεῖται φωνεῖσθον φωνεῖσθον φωνούμεθᾰ φωνεῖσθε φωνοῦνται
subjunctive φωνῶμαι φωνῇ φωνῆται φωνῆσθον φωνῆσθον φωνώμεθᾰ φωνῆσθε φωνῶνται
optative φωνοίμην φωνοῖο φωνοῖτο φωνοῖσθον φωνοίσθην φωνοίμεθᾰ φωνοῖσθε φωνοῖντο
imperative   φωνοῦ φωνείσθω φωνεῖσθον φωνείσθων   φωνεῖσθε φωνείσθων
active middle/passive
infinitive φωνεῖν φωνεῖσθαι
participle m φωνῶν φωνούμενος
f φωνοῦσᾰ φωνουμένη
n φωνοῦν φωνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφώνεον, ἐφωνεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφώνεον ἐφώνεες ἐφώνεε(ν) ἐφωνέετον ἐφωνεέτην ἐφωνέομεν ἐφωνέετε ἐφώνεον
middle/
passive 		indicative ἐφωνεόμην ἐφωνέου ἐφωνέετο ἐφωνέεσθον ἐφωνεέσθην ἐφωνεόμεθᾰ ἐφωνέεσθε ἐφωνέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐφώνουν, ἐφωνούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφώνουν ἐφώνεις ἐφώνει ἐφωνεῖτον ἐφωνείτην ἐφωνοῦμεν ἐφωνεῖτε ἐφώνουν
middle/
passive 		indicative ἐφωνούμην ἐφωνοῦ ἐφωνεῖτο ἐφωνεῖσθον ἐφωνείσθην ἐφωνούμεθᾰ ἐφωνεῖσθε ἐφωνοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φωνήσω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φωνήσω φωνήσεις φωνήσει φωνήσετον φωνήσετον φωνήσομεν φωνήσετε φωνήσουσῐ(ν)
optative φωνήσοιμῐ φωνήσοις φωνήσοι φωνήσοιτον φωνησοίτην φωνήσοιμεν φωνήσοιτε φωνήσοιεν
active
infinitive φωνήσειν
participle m φωνήσων
f φωνήσουσᾰ
n φωνῆσον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφώνησᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφώνησᾰ ἐφώνησᾰς ἐφώνησε(ν) ἐφωνήσᾰτον ἐφωνησᾰ́την ἐφωνήσᾰμεν ἐφωνήσᾰτε ἐφώνησᾰν
subjunctive φωνήσω φωνήσῃς φωνήσῃ φωνήσητον φωνήσητον φωνήσωμεν φωνήσητε φωνήσωσῐ(ν)
optative φωνήσαιμῐ φωνήσειᾰς,
φωνήσαις 		φωνήσειε(ν),
φωνήσαι 		φωνήσαιτον φωνησαίτην φωνήσαιμεν φωνήσαιτε φωνήσειᾰν,
φωνήσαιεν
imperative   φώνησον φωνησᾰ́τω φωνήσᾰτον φωνησᾰ́των   φωνήσᾰτε φωνησᾰ́ντων
active
infinitive φωνῆσαι
participle m φωνήσᾱς
f φωνήσᾱσᾰ
n φωνῆσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: φώνησᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φώνησᾰ φώνησᾰς φώνησε(ν) φωνήσᾰτον φωνησᾰ́την φωνήσᾰμεν φωνήσᾰτε φώνησᾰν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=φωνέω&oldid=76657350"