χαίνω

Ancient Greek

Etymology

Related to χάσκω (kháskō, “to open the mouth, gape, yawn”), from Proto-Indo-European *ǵʰeh₂-n- of the same meaning.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰǎi̯.nɔː/ → /ˈçɛ.no/ → /ˈçe.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈçɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈçe.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈçe.no/

Verb

χαίνω • (khaínō)

1. late present of χάσκω (kháskō)

Inflection

(deprecated template usage)

    Present: χαίνω, χαίνομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χαίνω	χαίνεις	χαίνει	χαίνετον	χαίνετον	χαίνομεν	χαίνετε	χαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	χαίνω	χαίνῃς	χαίνῃ	χαίνητον	χαίνητον	χαίνωμεν	χαίνητε	χαίνωσῐ(ν)
	optative	χαίνοιμῐ	χαίνοις	χαίνοι	χαίνοιτον	χαινοίτην	χαίνοιμεν	χαίνοιτε	χαίνοιεν
	imperative		χαῖνε	χαινέτω	χαίνετον	χαινέτων		χαίνετε	χαινόντων
middle/ passive	indicative	χαίνομαι	χαίνει/ χαίνῃ	χαίνεται	χαίνεσθον	χαίνεσθον	χαινόμεθᾰ	χαίνεσθε	χαίνονται
	subjunctive	χαίνωμαι	χαίνῃ	χαίνηται	χαίνησθον	χαίνησθον	χαινώμεθᾰ	χαίνησθε	χαίνωνται
	optative	χαινοίμην	χαίνοιο	χαίνοιτο	χαίνοισθον	χαινοίσθην	χαινοίμεθᾰ	χαίνοισθε	χαίνοιντο
	imperative		χαίνου	χαινέσθω	χαίνεσθον	χαινέσθων		χαίνεσθε	χαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χαίνειν				χαίνεσθαι
participle		χαίνων, χαίνουσᾰ, χαῖνον				χαινόμενος, χαινομένη, χαινόμενον

Related terms

• χάος (kháos)

References

Further reading

• “χαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “χαίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• χαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• χαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963