χαμαίπιτυς

Ancient Greek

Etymology

From χαμαί (khamaí, “near the ground”) +‎ πίτυς (pítus, “pine”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰa.mǎi̯.pi.tys/ → /xaˈmɛ.pi.tys/ → /xaˈme.pi.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰa.mǎi̯.pi.tys/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰaˈmɛ.pi.tys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xaˈmɛ.pi.tys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xaˈme.pi.tys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xaˈme.pi.tis/

Noun

χαμαίπῐτῠς • (khamaípitus) f (genitive χαμαιπῐ́τῠος); third declension

1. ground pine (Ajuga chamaepitys)
2. herbivy (Ajuga iva)
3. mountain germander (Teucrium montanum)

Inflection

Third declension of ἡ χαμαίπῐτῠς; τῆς χαμαιπῐ́τῠος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ χαμαίπῐτῠς hē khamaípitus	τὼ χαμαιπῐ́τῠε tṑ khamaipítue	αἱ χαμαιπῐ́τῠες hai khamaipítues
Genitive	τῆς χαμαιπῐ́τῠος tês khamaipítuos	τοῖν χαμαιπῐτῠ́οιν toîn khamaipitúoin	τῶν χαμαιπῐτῠ́ων tôn khamaipitúōn
Dative	τῇ χαμαιπῐ́τῠῐ̈ / χαμαιπῐ́τυι têi khamaipítuï / khamaipítui	τοῖν χαμαιπῐτῠ́οιν toîn khamaipitúoin	ταῖς χαμαιπῐ́τῠσῐ / χαμαιπῐ́τῠσῐν taîs khamaipítusi(n)
Accusative	τὴν χαμαίπῐτῠν tḕn khamaípitun	τὼ χαμαιπῐ́τῠε tṑ khamaipítue	τᾱ̀ς χαμαιπῐ́τῡς / χαμαιπῐ́τῠᾰς tā̀s khamaipítūs / khamaipítuas
Vocative	χαμαίπῐτῠ khamaípitu	χαμαιπῐ́τῠε khamaipítue	χαμαιπῐ́τῠες khamaipítues
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• χαμαιπιτύϊνος (khamaipitúïnos)

References

• “χαμαίπιτυς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• χαμαίπιτυς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette