όροφος

Greek

Noun

όροφος • (órofos) m (plural όροφοι)

1. floor, storey, tier

   Σήμερα στέκομαι στο πιο ψηλό μπαλκόνι της γειτονιάς· είναι ο δέκατος όροφος, εκπληκτική θέα.

   Símera stékomai sto pio psiló balkóni tis geitoniás; eínai o dékatos órofos, ekpliktikí théa.

   Today I'm standing on the highest balcony in the neighbourhood; it's on the tenth floor, amazing view.

Declension

declension of όροφος

case     \     number	singular	plural
nominative	όροφος •	όροφοι •
genitive	ορόφου •	ορόφων •
accusative	όροφο •	ορόφους •
vocative	όροφε •	όροφοι •

Derived terms

• ημιόροφος m (imiórofos, “mezzanine”)

Related terms

• οροφή f (orofí, “ceiling”)