ώρα

See also: ὤρα, ὥρα, and Ὥρα

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὥρα (hṓra, “fixed period of time”), from Proto-Indo-European *yeh₁- (“year, season”). Cognate with Tsakonian ούρα (oúra).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈora/

Noun

ώρα • (óra) f (plural ώρες)

1. hour (1/24 of a day)
2. time (A quantity of availability in time, time of day as indicated by a clock, some specific time, right time, time for something)

   Δεν είχα αρκετή ώρα. ― Den eícha arketí óra. ― I did not have enough time.

   Τι ώρα είναι; ― Ti óra eínai? ― What time is it?

   Είναι ώρα να φύγουμε. ― Eínai óra na fýgoume. ― It's time for us to leave.

   Είμαι στην ώρα μου. ― Eímai stin óra mou. ― I am on time

Declension

Declension of ώρα

	singular	plural
nominative	ώρα •	ώρες •
genitive	ώρας •	ωρών •
accusative	ώρα •	ώρες •
vocative	ώρα •	ώρες •

Derived terms

• από ώρα σε ώρα (apó óra se óra)
• για την ώρα (gia tin óra, “at the moment, for the time being”)
• έρχομαι πάνω στην ώρα (érchomai páno stin óra)
• η κακιά η ώρα (i kakiá i óra)
• η ώρα η καλή (i óra i kalí)
• με τις ώρες (me tis óres)
• Μεγάλες Ώρες (Megáles Óres)
• μισάωρο n (misáoro, “half-hour”)
• της κακιάς ώρας (tis kakiás óras)
• της ώρας (tis óras)
• ωραίος (oraíos, “beautiful”)
• ωριαίος (oriaíos, “hourly”)
• ώριμος (órimos, “ripe, timely”)
• ωρίτσα (orítsa)
• ωρούλα (oroúla)